De cast van deze “LA Noir” is zowel het sterke als het zwakke punt. Sterk, omdat de mix van Sean Penn, Josh Brolin, Ryan Gosling, Emma Stone, Nick Nolte, Giovanni Ribisi, Anthony Mackie, Michael Pena en Robert Patrick uiteraard garant staat voor interessant kijkvoer. Zwak, omdat de combinatie van al die namen welhaast smeekt om een meesterwerk volgens de krijtlijnen van “The Untouchables”, “L.A. Confidential” of de HBO-reeks 'Boardwalk Empire'. En dat is deze “Gangster Squad” bijlange na niet.

Eé van de producenten van “Gangster Squad” is Dan Lin, die eerder al de Guy Ritchie-versie van “Sherlock Holmes” verkocht aan Warner Bros. Daarnaast is hij één de initiatiefnemers van “Justice League”, de DC-Comics tegenvoeter van Marvel’s “The Avengers” die momenteel in ontwikkeling is. Een man die nogal wat verkocht krijgt dus, en ook deze gangsterfilm gebaseerd op het boek “Tales From The Gangster Squad” van Paul Lieberman kreeg een onderkomen bij Warner. Als regisseur voor deze deels waarheidsgetrouwe, deels fictieve gangsterprent koos Lin voor Ruben Fleischer. Die mag na “Zombieland” en “30 Minutes Or Less” voor de eerste keer met een A-ploeg aan de slag. Fleischer levert een degelijk product af, maar degelijk is niet altijd genoeg.

Het scenario is een nauwelijks verholen kopie van “The Untouchables”, zij het dat er ditmaal niet in de jaren dertig in Chicago op Al Capone wordt gejaagd, maar in de jaren veertig in Los Angeles op Mickey Cohen. Cohen was een echt maffiabeest: hij zag het als persoonlijke missie om de baas der bazen te zijn in Los Angeles, schuwde grof geweld niet en duldde van niets of niemand tegenstand. Dus ja, hij had een groot deel van de lokale agenten en politici in zijn achterzak zitten. Toch ontstond er een plan om hem een halt toe te roepen. Politiechef Bill Parker engageerde een team van 'superagenten' die genoeg lef hadden en eerlijk genoeg waren om de organisatie van Cohen aan te vallen. Niet zozeer om Cohen te vermoorden, maar wel om zijn koopwaar (drank, drugs en zwart geld) te vernietigen, zodat hij nogal wat schade opliep. De leider van deze “Gangster Squad” werd sergeant John O’Mara (Josh Brolin), een brave huisvader die diende bij het Amerikaanse leger in de tweede wereldoorlog en het verval van L.A. niet langer kan aanzien. Eveneens lid van het team: sergeant Jerry Wooters (Ryan Gosling), de zwarte Coleman Harris (Anthony MacKie), Conway Keeler (Giovanni Ribisi), Navidad Ramirez (Michael Pena) en Max Kennard (Robert Patrick). Geen team van onoverwinnelijke superhelden, maar wel van plichtsgetrouwe mannen met een missie die een vijand aanpakken waartegen ze misschien zelfs niet eens opgewassen zijn.

Wie afgaand op de cast en epospotentieel dacht twee uur lang pluchegebeiteld te zitten voor een meesterwerk is er helaas aan voor de moeite. Fleischers regie is niet altijd toonvast en dat zorgt voor nogal wat inzinkingen: teveel horten en stoten (ook in het scenario trouwens) staan een vloeiende beweging in de weg en een schrijnend gebrek aan schwung en originaliteit legt de rest van de pijnpunten bloot. Op een bepaald moment schudt Fleischer bij wijze van hommage aan De Palma en “The Untouchables” een mooi tracking shot uit de camera (let goed op wanneer Gosling voor de eerste keer de nachtclub bezoekt) en hij levert een paar potentie actiescènes af, maar echt vonken doet het niet. Waar het nou precies fout loopt ?  Weinig originele personages en een voorspelbaar en hobbelig verteld verhaal mogen alvast in de beklaagdenbank plaatsnemen.

Fans van gangsterpulp zullen daar waarschijnlijk niet rouwig om zijn: in de eerste scène wordt er al meteen een man in stukken gereten tussen twee Cadillacs, en de finale lijkt te zijn weggeplukt uit een actieprent waarin je eerder Jean-Claude Van Damme of Chuck Norris en een Aziatische tegenstander zou verwachten dan Josh Brolin en Sean Penn. Zelfs de heerlijk kwaadaardige Penn (met een prothetische neus) als geflipte maffiadespoot Mickey Cohen blijft grotendeels een pose. Het is duidelijk dat Penn zich amuseerde in zijn iconische rol, maar toch ontbreekt hier de oempf van bijvoorbeeld Robert De Niro in “The Untouchables” of Al Pacino in “Scarface”. Of zelfs van zijn eigen vertolking als David Kleinfeld in “Carlito’s Way”. Ook het samenspel tussen de leden van de elite-eenheid (Josh Brolin en Ryan Gosling op kop) is eerder aardig dan sterk. Getuige de niet echt uit de verf komende femme fatale Grace Faraday (Emma Stone), een fictief personage dat nogal nadrukkelijk is ingebouwd als extra complicatie, daar ze als gezelschapsdame van Cohen verliefd wordt op Wooters. Positief zijn dan weer een paar leuke set pieces. Eén van de meest opvallende (een achtervolging in Chinatown) werd trouwens pas toegevoegd nadat de film eigenlijk al in kannen en kruiken was. Omwille van de dodelijke schietpartij in een bioscoop in Aurora tijdens de avantpremière van “The Dark Knight Rises” besloot Warner echter de release met een half jaar op te schuiven en om een shootout in het bekende Grauman’s Theatre op Hollywood Boulevard te knippen en te vervangen voor de scène in Chinatown. Als puntje bij paaltje komt biedt “Gangster Squad” niets nieuws onder de zon in een plot die uitpuilt van ratelende machinegeweren, vilten gleufhoeden en corrupte politici. Jammer, want hier zat veel meer in.