Er worden de laatste tijd flink wat animatiefilms uitgebracht in de bioscoop. Voor ons niet gelaten, het blijft een genre die we een warm hart toedragen, zolang men maar geen telefoontje pleegt naar radio- en televisiepresentators, zangers en zangeressen of andere Belgische- of Nederlandse BV's om de stemmetjes te gaan inspreken. Maar goed, onze visie hierover is bij jullie inmiddels heel goed gekend. Gelukkig dus geen 'Doorgespoeld' maar wel Flushed Away voor ons !

Flushed Away is een product van de Dreamworks studio's, de mensen die ook al verantwoordelijk waren voor Shrek en Wallace & Gromit : The Curse of the Were-Rabbit. Vooral met de laatste film zijn er heel wat gelijkenissen in Flushed Away. De personages lijken zo weggelopen/geleend uit de W & G-film, inbegrepen hun van oor tot oor brede glimlach - je weet wel, die met alle tanden bloot - of de oogbollen van de personages, iets wat je letterlijk moet nemen want het zijn ook hier witte knikkers met zwarte bolletjes met daarboven de klassieke wenkbrauwen.. Wie halfweg de film binnenkomt en zich in een bioszetel neervleit merkt allicht het verschil niet met een Gromit-film.
Allemaal niet erg natuurlijk want Flushed Away is zo'n film waar je echt ogen te kort komt. Eentje waarbij één keer kijken niet volstaat. Wie even de moeite neemt om te speuren in de achtergrond, geniet al even veel als met wat zich op de voorgrond afspeelt. Er gaat dus wel wat verloren door het lezen van de ondertitels (hey, er is toch een voordeel(tje) aan het bekijken van de gesynchroniseerde versie).
Geen boze heksen, monsters of creepy personages in Flushed Away, wél een pad als slechterik en een arsenaal aan leuke personages waarbij zelfs de kleinste heel grappig (en muzikaal !) kunnen uitpakken. Neem nu de slakken bijvoorbeeld, aanvankelijk was slechts een bijrolletje voorzien voor hen maar de trage lieverds werden de favorieten van de crew en kregen heel wat meer 'screen time' dan aanvankelijk voorzien. Ook de Franse kikker 'Le Frog' (stem van Jean Reno) past perfect in het plaatje. Ook de samenstelling van de Jammy Dodger boot, heel goed gevonden. Idem voor de Kapitein van de boot, een soort 'Indiana Joana' (hebben we niet zelf gevonden...) met de meest Engelse broek mogelijk is een leuk personage. Eén om verliefd op te worden en reken maar dat onze muis uit Kensington dit doet... Voeg aan dit alles nog wat goeie, herkenbaar deuntjes toe (een sterke soundtrack met andere woorden) en je hebt al wat het hart van een liefhebber van animatiefilms bekoort.

De makers van Flushed Away hebben zich voor ze aan het échte werk begonnen, de moeite getroost eens af te dalen in wat de buurt van Londen ondergronds te bieden heeft. En dan bedoelen we niet de 'subway' maar een stuk dieper nog, de rioleringen onder de stad zeg maar. Het werd een ontgoocheling (natuurlijk) want veel inspiratie viel er niet te rapen bij het zien van deze kale, saaie, eentonige locatie waar zelfs geen ratten leven ('te diep' volgens een kenner die hen vergezelde op hun tocht). Het is des te sterker als je dan ziet tot wat voor een resultaat men is gekomen bij het creëren van de muizen-/rattenstad...

Toegegeven, het verhaal van Flushed Away is nogal aan de dunne kant en scoort enkel op het vlak van inventiviteit. Als de bewoners van huis zijn dansen de ratten/muizen is een variante op het gekende gezegde en precies dit is het vertrekpunt van de film. Samen met het aanwezige speelgoed en alles wat ook maar enigszins kan tot leven komen maakt Roddy er een fantastische namiddag van. Een spelletje volley, wat ronscheuren in een speelgoedauto en ga zo maar door... Tot een soortgenoot met iets grotere afmetingen dan hemzelf, een rat met de naam Sid, de muis des huizes even wil opzij zetten en de macht in het sjieke huis in Kensington overnemen.

Wie niet groot is moet slim zijn denk je dan en Roddy probeert met een smoesje de opdringerige indringer die de baas wil spelen even snel door te spoelen. Maar het beest met de lange staart is nog zo dom niet en kent het verschil tussen een jacuzzi en een toilet. Het resultaat is dat niet hij, maar wel Roddy even snel wordt doorgetrokken en via een lange weg in de riolen terechtkomt. Maar er is nog leven ondergronds, meer nog er bestaat zelfs een volledige muizen- en rattenmaatschappij, met alles erop en eraan. En het is hier dat voor Roddy een groot avontuur begint, compleet met een romantisch luikje en heel wat knap gevonden en vooral schattige personages.