De camera volgt een ziekenwagen door een sinister ogende tunnel. Ook de geluidsband spelt onheil, hoewel een ambulance bedoeld is om redding te brengen. De nacht blijft zwanger van dreiging terwijl we door een slapeloos Teheran meerijden met de empathische drugdealer Amir. Onderweg biedt Amir naast bedwelmende middelen een helpende hand, luisterend oor en troostende schouder. Maar zijn blik liegt er niet om: z’n persoonlijke brandstofmeter staat in het rood, de boordcomputer gaat in overlevingsmodus. In het verlangen van zijn klanten en passagiers naar genot en de roes weerklinken wanhoop en woede. Het gekreun van een vrouw op de achterbank eindigt in in ijzingwekkend en onafgebroken gekrijs.