Paddington in Peru


verdeler

acteur/actrice (11)








regisseur (1)
producent (1)
uitvoerend producent (8)

director of photography (1)
scenarist (3)
productieontwerper (1)
kostuumontwerper (1)
componist (1)

Wat je van beren leren kan? Dat driemaal niet altijd scheepsrecht is. Zeker niet nadat een- en tweemaal dat al waren. Of hoe de derde Paddington-film een gemene tegenvaller is na de heerlijke beerlijke eerste twee.
Het zat er wat aan te komen. Tussen de vorige twee zat slechts een tijdsspanne van drie jaar, nu duurde het zeven jaar vooraleer Paddington terug bioscoopwaardig werd bevonden. Ook origineel regisseur en medescriptschrijver Paul King staat niet langer aan het roer, daar hij zijn horizon even ging verleggen met de Wonka-musical. En versbakken langspeelregisseur Dougal Wilson – die heel wat reclamespots en videoclips achter zijn naam heeft staan – vindt niet het juiste elan om de finesse van King te evenaren. Al is de grootste reden voor de neerwaartse spiraal ontegensprekelijk het scenario. King staat weliswaar nog vermeld als medebedenker van het verhaal, maar de aanwezigheid van vijf namen duidt toch eerder op een verhakkelde visie dan op een strak en slim uitgewerkt idee.

Dat Paddington na twee avonturen op Britse bodem aan het globetrotten slaat, tot daar aan toe. Hij heeft een valabele reden om zich naar Peru te begeven: zijn tante Lucy zit er immers wat in een dip, en uiteraard wil hij de oude berenbes nog eens in levende lijve zien. Bij aankomst blijkt ze echter verdwenen, en het een en ander leidt tot een zoektocht naar de verdwenen mythische stad El Dorado. Die waar de Goombay Dance Band destijds ook gouden dromen van had.
Er stonden niet alleen teveel narratieve koks in de productiekeuken van Paddington in Peru, ook op het scherm loopt er teveel volk rond. Het volledige gezin Brown (vijf stuks, als je de huishoudster meetelt) reist mee naar Peru, met als gevolg dat vele van hen zich tevreden moeten stellen met een rol in de achtergrond. Op Hugh Bonneville en Julie Walters na staat de rest er gewoon te staan. Er zijn heel wat scènes waarin je bijna een muur van mensen ziet die gewoon met hun vingers staan te draaien. De nieuwe personages brengen ook weinig zoden aan de oerwouddijk. Olivia Colman haalt het niet bij Nicole Kidman en Hugh Grant, en Antonio Banderas schmiert zich lam. Dan heeft hij ook nog eens een dochter die gemakkelijk uit het script kon worden geschreven, en enkel maar de al te volle hoop vult. Zelfs Paddington zelf lijkt vaak een figurant in zijn eigen avontuur.

Waar de vorige twee films leuke en sprankelende kijkstukken waren waarin de humor en de plot elkaar moeiteloos in de poten sloten, krijg je nu een oeverloos geforceerde plot waarin het hopen is dat er een goede grap of geestige witz passeert. Goed nieuws: die zijn er, maar de meubelen redden doen ze niet. Hoogstens het vernis wat opblinken. Gelukkig valt er op de animatie van de titelbeer en het door Ben Whishaw geleverde stemgeluid niets af te dingen: twee aspecten waar geen sleet opzit.
Hopelijk vindt Paddington een hernieuwd elan in zijn vierde groteschermles. Kleine kans immers dat de beer na zijn avontuur in Peru zijn duffeljas aan de wilgenkapstok gaat hangen. In 2028 is hij zeventig jaar jong, en dat de producenten van de reeks dat willen vieren met een verjaardagsfilm lijkt de logica zelve. Er zouden zelfs al plannen zijn voor een televisiereeksafgeleide. Zouden en zullen is daarom nog niet zijn, maar waar rook is etc. Voorlopig is er vooral zak en as: Paddington in Peru verketteren als een sequel des duivels is van het slechte teveel, maar dat de marmelade ditmaal niet pakt, plakt en smakt … een feit is dat wel. Of toch minstens een mening.
14-02-2025 | Plaats 2 | $ 13.000.000 |