Meta. De vingers die een toetsenbord beroerden om de woorden van deze Cool Abdoul-recensie te smeden drukten in een (relatief) ver verleden occasioneel muntstukken in de handen van de persoon waar Cool Abdoul over handelt. Kleine wereld.

Deze biopic is er trouwens niet gekomen omdat de van Mauritaanse afkomst zijnde Ismaïl Abdoul in de tweede helft van de jaren negentig portier was aan de Maeght Van Ghent, maar wel omdat hij zowel Belgisch als Benelux- als EU-bokskampioen is bij de halfzwaargewichten en in totaal 99 profkampen vocht. En zelfs dat is als reden nog niet genoeg: het feit dat Abdoul in 2007 een gevangenisstraf kreeg voor onder meer opzettelijke slagen en verwondingen, het bezit van verboden wapens en andere zaken die niet door de boksbeugel konden is dat al wat meer.

En wat het verhaal helemaal af maakt is dat Abdoul zich na zijn gevangenisstraf herpakte en intussen gelukkig married with children is en met graagte de boodschap verkondigt dat misdaad en criminaliteit niet lonen. Dat doet hij onder meer door zich via de vzw Touché te engageren voor agressiebeheersing bij gedetineerden. Een verhaal over redemptie en berouw na de zonde dus: niet alleen zoetekoek in Hollywood, maar dus ook in ons aardappelveldenland. In het geval van Ismaïl Abdoul is dat zelfs redelijk logisch, want zijn leven leest … ehm, kijkt als een film.

Regisseur Jonas Baeckeland gaat in zijn langspeeldebuut echter geenszins tot op het bot: er zijn veel momenten waarin je voelt dat het allemaal nog krachtiger, snediger en diepgaander kon. Maar Cool Abdoul compenseert dit door duidelijk een hart te tonen en de schaduwzijde van Abdouls leven niet te verheerlijken in wat een min of meer factuele reconstructie is. Een die – zo gaat dat nu eenmaal – naast de getoonde waarheden ook heel wat waarheden geweld aandoet of verdoezelt.

Nabil Mallat maakt zich de titelrol mooi eigen en krijgt steun van Gentse couleur locale als Anemone Valcke als zijn lief/latere vrouw en Johan Heldenbergh als zijn bokstrainer. Het opvallend milde karakter van Cool Abdoul verhindert dat het echt grootste cinema wordt, maar als Vlaamschen biopic heeft het genoeg kwaliteiten om de mantel der liefde boven te halen en te concluderen dat a) Abdouls verhaal zelfs in afgeslankte vorm blijft boeien en b) dat dit zeker geen onaardig debuut is. Geen winst door knock-out dus maar door punten van een vrijgevige jury.

Gezien op Film Fest Gent.