Heel wat Vlaamse films haalden eind vorig jaar de zalen. Niet helemaal toeval natuurlijk, daar corona voor lichte filevorming had gezorgd in het voorafgaande jaar. En er zat van alles tussen die oogst: publieksvriendelijke drama’s, tienervriendelijke komedies, karakterstudies in motorcross- en drugsmilieus … en ook deze brave en een in commerciële mal gegoten biopic van bokskampioen Ismaïl Abdoul die een fiks aantal jaren in de gevangenis doorbracht maar nu volledig gerehabiliteerd is.

De van Mauritaanse afkomst zijnde Abdoul was in de tweede helft van de jaren negentig portier aan heel wat bekende Gentse uitgaansgelegenheden, maar hij is ook Belgisch, Benelux- en EU-bokskampioen bij de halfzwaargewichten en vocht in totaal 99 profkampen. In 2007 kreeg hij een gevangenisstraf voor onder meer opzettelijke slagen en verwondingen, het bezit van verboden wapens en andere zaken die niet door de boksbeugel konden.

Wat het verhaal helemaal af maakt is dat Abdoul zich na zijn gevangenisstraf herpakte en intussen gelukkig married with children is en met graagte de boodschap verkondigt dat misdaad en criminaliteit niet lonen. Dat doet hij onder meer door zich via de vzw Touché te engageren voor agressiebeheersing bij gedetineerden.

Een verhaal over redemptie en berouw na de zonde dus: niet alleen zoetekoek in Hollywood, maar dus ook in ons aardappelveldenland. In het geval van Ismaïl Abdoul is dat zelfs redelijk logisch, want zijn leven leest … ehm, kijkt als een film. Regisseur Jonas Baeckeland gaat in zijn langspeeldebuut echter geenszins tot op het bot: er zijn veel momenten waarin je voelt dat het allemaal nog krachtiger, snediger en diepgaander kon. Maar Cool Abdoul compenseert dit door duidelijk een hart te tonen en de schaduwzijde van Abdouls leven niet te verheerlijken in wat een min of meer factuele reconstructie is. Eén die – zo gaat dat nu eenmaal – naast de getoonde waarheden ook heel wat waarheden geweld aandoet of verdoezelt.

Nabil Mallat maakt zich de titelrol mooi eigen en krijgt steun van Gentse couleur locale als Anemone Valcke als zijn lief/latere vrouw en Johan Heldenbergh als zijn bokstrainer. Het opvallend milde karakter van Cool Abdoul verhindert dat het echt grootste cinema wordt, maar als Vlaamschen biopic heeft het genoeg kwaliteiten om de mantel der liefde boven te halen en te concluderen dat a) Abdouls verhaal zelfs in afgeslankte vorm blijft boeien en b) dat dit zeker geen onaardig debuut is. Geen winst door knock-out dus maar door punten van een vrijgevige jury.