Batman Returns
verdeler
acteur/actrice (15)
regisseur (1)
producent (2)
Batman Returns is te vergelijken met Steven Spielberg's Hook. Beide films zijn een lust voor het oog, maar ze missen allebei de beoogde emotionele impact. Bij Spielberg kwam dit vooral door het te ver doordrijven van de kinderlijke fantasieën, Burtons film is onderkoeld door een knetterende adoratie voor bombastische decors, een grauwe camerakleur en explosieve, zij het kille massascènes.
En het verhaaltje van Batman Returns is nou niet meteen van een dergelijk gehalte om dit Burtonvacuüm te doorbreken. Schurk van dienst is Oswald Cobblepot alias The Pinguin, een werkelijk onherkenbare Danny DeVito, die qua maskerade alvast Batmans eerdere tegenstander The Joker (Jack Nicholson) achter zich laat. Deze 'vogelmens' werd luttele uren na zijn geboorte door zijn ouders in de riolering van Gotham City gedumpt, waar de drenkeling werd opgevoed door een kudde pinguïns, die ongetwijfeld net Kiplings Jungle Book hadden gelezen. Drieëndertig jaar later komt Pinguïn boven water, met in het achterhoofd een doortastend plan om af te rekenen met de stad die hem al die tijd heeft verstoten.
Hij rekent daarvoor op de hulp van de corrupte magnaat Max Schreck (Christopher Walken), die uiteraard ook profijt uit de snode plannen van de nieuwkomer probeert te puren.
Werk aan de winkel dus voor Batman (een alweer ingetogen Michael Keaton), die een tikkeltje harder mept dan in het eerste deel, en wiens Batmobiel met nog meer technische snufjes is uitgerust.
En dan is er ook nog Catwoman (Michelle Pfeiffer), het alter ego van Selina Kyle en de gedroomde speelkameraad voor Batman. Zonder masker verzinken ze immers allebei in hun verstikkende eenzaamheid, maar eens uitgerust met hun verdierlijkte uniformen halen hun klappen uitdelende dubbele persoonlijkheden vlot de bovenhand.
Batman Returns is een spectaculaire en leuke film, maar door het ontbreken van een degelijk tempo en het afwezig zijn van warmbloedige impulsen is het resultaat toch een trapje onder de perfecte megabudgetspektakels à la Indiana Jones, Die Hard en (ongetwijfeld) Lethal Weapon 3 te rangschikken. Een etalage die toch nog voldoende gestoffeerd blijkt te zijn om op amper één week tijd 100 miljoen dollar in Amerikaanse box office te laten stromen.
19-06-1992 | Plaats 1 | $ 45.687.710 |
26-06-1992 | Plaats 1 | $ 25.425.426 |
03-07-1992 | Plaats 1 | $ 13.823.658 |
10-07-1992 | Plaats 4 | $ 7.722.838 |
17-07-1992 | Plaats 6 | $ 4.303.453 |
24-07-1992 | Plaats 9 | $ 2.830.557 |