Het is natuurlijk verleidelijk om een Alzheimerfilm die de bal misslaat te omschrijven als een film om snel te vergeten, maar zover laat Sarah Polley het niet komen met “Away From Her”. Sarah Polley is waarschijnlijk geen onbekende voor regelmatige bezoekers van deze site. Deze jonge, karaktervolle, blonde Canadese acteerde al een mooi palmares bij elkaar. Cinefielen kunnen zich moeiteloos “The Sweet Hereafter” en “My Life Without Me” voor de geest halen, liefhebbers van het betere Hollywood-werk mogen de barcodes in hun geheugen scannen naar “Go” en de remake van “Dawn Of The Dead”. Met haar langspeeldebuut als regisseuse tackelt ze meteen een volwassen thema: Alzheimer.

Polley baseerde haar scenario op het kortverhaal 'The Bear Came Over The Mountain' van Alice Munro. We maken kennis met Fiona (de waardig ouder geworden Julie Christie) en Grant (Gordon Pinsent, buiten Canada zo goed als onbekend, ook al acteert hij sinds de jaren zestig), een koppel dat al ruim 45 jaar gelukkig gehuwd is. Wanneer Fiona op een vrij vroege leeftijd ten prooi valt aan Alzheimer, doet Grant er alles aan om zo goed mogelijk voor haar te zorgen. Wanneer de ziekte verergert ziet hij zich, onder meer op vraag van Fiona zelf, verplicht haar onder te brengen in een luxueus verzorgingstehuis. Terwijl Fiona zeer gelukkig wordt in het tehuis, begint voor Grant een onverwachte lijdensweg. Fiona schenkt immers meer aandacht aan een medebewoner dan aan haar echtgenoot. Een aan handen en voeten gebonden Grant probeert Fiona terug voor zich te winnen, maar dat blijkt al snel een moeilijke of misschien zelfs onmogelijke taak…

Synopsisgewijs leunt de film vaak angstvallig dicht aan bij de tv-film van de week, maar Polley slaat zich voor het overgrote deel aardig uit de slag. Zo ademen de eenvoudige visuele truukjes waarmee ze de film lardeert (ondergesneeuwde landschappen, goed getimede korrelige flashbacks) de gepaste sereniteit uit. Wat niet wil zeggen dat Polley zonder kleerscheuren de finish bereikt. Om te beginnen duurt het nogal een tijd eer het verhaal echt uit de startblokken schiet. Dit is hoofdzakelijk te wijten aan de niet lineaire verhaalstructuur die Polley leent van haar mentor Atom Egoyan (een van de executive producers van de film).

“Away From Her” wordt pas echt boeiend en interessant wanneer Fiona in het verzorgingstehuis trekt. Meteen ook dan wordt ‘de pijn van het ouder worden’ tastbaar: Grant die zijn vrouw gedurende een maand niet mag zien (regels van het huis), die moet aanvaarden dat ze optrekt met een mannelijke bewoner, die moet verkroppen dat zij hem niet meer herkent, en vaak zelfs moedwillig niet wil herkennen… De grootste dooddoener zijn de laatste twintig minuten. De subplot waarin Grant zich op het vrijerspad begeeft met Olympia Dukakis krijgt teveel aandacht, waardoor “Away From Her” te ongefocust uitfiltert in plaats van krachtig te climaxen.

Over het algemeen werkt de serene aanpak van Polley echter. Het resultaat verdient nog meer applaus omdat Polley slechts 28 was toen ze deze film maakte. En het gebeurt maar zelden dat een jong iemand zich zo sterk kan inleven in de (gevoels)wereld van oudere mensen. Een mooie film die het verdient een aardige stuiver op te brengen op het grote scherm, ook al is het resultaat niet volledig bevredigend.

Gezien op het Filmfestival van Gent (2007).