Eind vorig jaar had Robert Redford een een interview met een aantal Spaanse journalisten. Hierin gaat hij dieper in op op de relatie film-TV, politieke ambities, de relatie hollywood/independant cinema … Wij hebben het volledig interview voor jou beschikbaar en kadert in de festivalspecial 10 Days of Sundance, die op Sundance Channel parallel loopt (18-27/1) met Sundance Film Festival in Utah.

V. We leven momenteel in tijden van economische crisis. Hoe slaag je er in om in deze economische omstandigheden onafhankelijke cinema te maken? Hoe moeilijk of gemakkelijk is het?

A: Eerst en vooral speelt de economische crisis niet alleen parten in Spanje, waar ze volgens mij naar verwijst, maar overal ter wereld. Ik weet dat Spanje onder de crisis lijdt, maar hetzelfde geldt voor Amerika. Soms is het zo dat de omstandigheden zwaar zijn omdat, ongeacht de aard van het probleem, er een bepaald probleem te lang aangesleept heeft. Iemand moet dan met iets compleet nieuws op de proppen komen. En dat doet onafhankelijk werken, en dat is de reden waarom ik geloof in onafhankelijkheid. Ik geloof dat het zaken in beweging houdt. Het geeft mensen de kans om verschillende soorten films te zien, en niet enkel de'conventionele' films die we onder de naam 'mainstream' kennen. Onafhankelijke films bieden meer variatie en kunnen meer interesse wekken.

V. Wat is de filosofie van Sundance Channel? Ligt hun filosofie volledig in lijn met die van het Festival?

A. Ja. Sundance Channel volgt volledig de missie van het Sundance Institute dat het Festival uit de grond gestampt heeft: een platform bieden waar nieuwe stemmen, nieuwe artiesten gehoord en gezien kunnen worden en dan in het bijzonder artiesten die een onafhankelijke manier van werken hanteren. Het concept bestaat erin om artiesten die normaal geen kans krijgen toch een duwtje in de rug te geven. Dat is ook waar het Festival voor staat. Op het Festival tonen we deze films, maar slechts gedurende 10 dagen. Ik vond dat het tijd was om het Festival aan een groter publiek voor te stellen door het medium televisie in te schakelen. En zo kwam het Sundance Channel tot stand om het Festival op andere plekken in Spanje te kunnen laten doorgaan, en nu dus ook in andere landen.

V: Hoe komt het dat je jezelf In een tijdperk waar televisie en film zo dicht bij elkaar lijken te liggen en filmacteurs zoals Meryl Streep, Dustin Hoffman, Glenn Close hun intrede op de beeldbuis maken, toch enkel op cinema concentreert? Vind je nog steeds dat de beste projecten in de cinemawereld te rapen vallen, of vind je dat de televisiewereld niet moet onderdoen?

A. Dat is een goede vraag. Ik weet niet of ik een pasklaar antwoord op deze vraag heb. Ik denk dat televisie in Amerika momenteel meer talentvolle artiesten oplevert (schrijvers, artiesten, regisseurs). Daarom is het momenteel een heel, heel gezond medium. De mainstream films in Hollywood zijn heel vlak en oppervlakkig geworden, veel oppervlakkiger dan vroeger omdat ze special effects gebruiken. De productie van deze films kost handenvol geld en ze steken dat geld in krachtig beeldmateriaal. Daar valt in principe niets op aan te merken, maar ik denk dat je de verhaallijnen in onafhankelijke films en op televisie meer zal kunnen smaken. In dit opzicht vullen televisie en onafhankelijke cinema elkaar mooi aan en dat is ook de reden waarom ik het Sundance Channel wou oprichten, om onafhankelijke films open te stellen naar een groter publiek, zodat dit publiek een ruimer aanbod voorgeschoteld krijgt.
Ik denk dat ik de vraag niet helemaal beantwoord heb, met name waarom ik films maak en niet voor televisie gekozen heb. In de beginjaren van mijn carrière, toen ik mijn eerste stappen in de theaterwereld in New York zette, maakte ik de overstap van theater naar televisie en werkte ik mee aan het summum van live televisie. Ik werkte ongeveer drie jaar voor de televisie en daarna koos ik voor cinema. Toen ik voor film koos, voelde ik mij hier heel goed bij want alles gebeurde op groot scherm. En dat sprak me aan. Je had meer tijd. Het was een hele nieuwe ervaring voor mij en ik ben eigenlijk een beetje blijven plakken want ik maak nog steeds films. Toch heb ik niet zo veel films op mijn palmares staan. Er zijn acteurs die veel meer films gemaakt hebben. Ik werk minder hard, misschien daarom dat ik de filmwereld trouw blijf.

V. Kan je ons iets vertellen over je nieuw project waarbij je naar horen zeggen een film in Mexico wil opnemen met maar één acteur? Het klinkt als een staaltje onafhankelijke cinema van ongekend radicaal niveau.

A. Dat klopt. Het is heel radicaal. Het is heel gewaagd en net daarom heb ik hiervoor gekozen. Het is een film met de titel All is Lost: die het verhaal vertelt van een man die op zijn eentje de wereld rond zeilt. Hij komt in het midden van de Indische Oceaan in een storm terecht en de film beschrijft tot in de kleinste details wat hij doet om de storm te overleven. Er is geen dialoog in de film – er wordt niet gesproken – en ik ben de enige acteur die meespeelt. De opnames vonden plaats in Mexico waar James Cameron ook de Titanic opnam, ze konden dus golven, wind en regen creëren. Het was een moeilijke film om te maken, maar ook heel spannend omdat het zo anders dan anders was.

V. Is al het werk dat je in het Sundance Institute, het Festival en nu in het Channel gestoken hebt de moeite waard geweest? Heeft het deuren geopend en tot nieuwe uitdagingen geleid, het zogenaamde domino-effect?

A. Ja. Ik wist niet of het iets zou opleveren, want ik nam een groot risico. Het Festival was al een risico, de overstap naar televisie was ook een risico, want je weet niet of het bij de mensen in de smaak zal vallen. Zouden ze positief reageren op een ruimer aanbod aan films? Zouden ze positief reageren op meer onafhankelijke films? Ik stond 100% achter mijn keuze en daarom nam ik er graag het risico bij, maar het was een sprong in het diepe. En nu zie ik hoe het feit dat ik hier ben, dat het Channel genoeg succes kende in de Verenigde Staten om het naar andere landen te brengen, dat dit op zich een beetje een risico is, maar ik hou van het achterliggende idee want je deelt tenslotte iets met iemand uit een andere cultuur. Je zegt als het ware: zo zit onze cultuur in elkaar en laten we die aan jouw cultuur tonen. Maar tegelijkertijd, net omdat het Sundance Channel films van over de hele wereld speelt, komen wereldthema’s aan bod. We draaien dus films van ons Festival en films uit andere landen om onze kijkers een ruime keuze te geven. Ik voel mij daar goed bij. En als het Sundance Channel niet succesvol geweest was, zou ik hier nu niet zitten.

V. Eerst en vooral: in je films behandel je de zorgen die je hebt vanuit een psychologisch, een sociaal, standpunt, maar ben je ooit van plan geweest om deze problemen op een andere manier te bestrijden? Zoals … door president te worden?

A. Je bedoelt door in de politiek te stappen? Grove fout. Het is zo een oppervlakkig wereldje. Als ik in de politiek zou stappen, zou ik mijn verstand verliezen. Er zijn te veel beperkingen, het is te oppervlakkig. En als je de huidige situatie in mijn thuisland bekijkt, zie je wat een zootje het is geworden. En het is trouwens niets voor mij. Het is niet onafhankelijk genoeg, er is niet genoeg vrijheid, het loopt over van ideologie en oppervlakkig gedrag, het is een oppervlakkig gedachtepatroon. Ik wil er niets mee te maken hebben.

V. Wat beschouw je als de belangrijkste verwezenlijking uit je leven?

A. Mmm, dat is een interessante vraag … dat is een moeilijke … vraag want er schieten mij meteen drie zaken te binnen. Een daarvan zijn mijn kinderen, een gezin hebben waar ik trots op ben. En ten tweede dat ik het geluk had om een carrière uit te bouwen. Het heeft me heel wat tijd gekost om mijn plaats te vinden. Ik was overal en nergens, ik deed dingen die niet koosjer waren, ik geraakte in de problemen … En toen ik acteur werd, vielen alle puzzelstukken in elkaar. Ik ben hier heel dankbaar voor, net als voor het feit dat ik erin geslaagd ben om mijn onafhankelijkheid te behouden en me vrijgevochten kan voelen.

V. Aan het begin van het eerste presidentschap van Obama toonden ze … niet echt steun, maar toch de intentie om onafhankelijke cinema te ondersteunen. Wat vind je hiervan en wat denk je dat het tweede presidentschap voor onafhankelijke cinema in petto zal hebben? Denk je dat de Amerikaanse overheid onafhankelijke cinema zal promoten?

A. Neen, ik denk dat de overheid belangrijkere zaken te doen heeft. Ze hebben grotere zorgen en ik denk dat ze zouden zeggen dat ze belangrijkere zaken aan hun hoofd hebben dan onafhankelijke cinema, dus ik verwacht niet dat de overheid van Obama hier veel aandacht aan zal schenken, en dat is ok want geen enkele andere overheid heeft dit trouwens ooit gedaan. Er is geen enkele overheid die de minste interesse getoond heeft. Onafhankelijke cinema heeft ook niet als doel om de overheid te behagen. Het wil de mensen behagen. En dus … het zou natuurlijk leuk zijn als het wel zou gebeuren. Als hij een onafhankelijke film zou willen zien, zou ik die hem graag tonen, maar dat verwacht ik niet.
Ik denk wel dat je films als een instrument kan gebruiken om te lobbyen. Zo zijn er bijvoorbeeld films die we op het Festival zullen draaien. Er is een film in het bijzonder … Wij maken films over het klimaat omdat ik in mijn land een echte milieuactivist ben. We draaien dus films over het milieu voor al die mensen die beweren dat er niets aan de hand is, die mensen die ontkennen dat er een klimaatverandering aan de gang is … er is te veel bewijsmateriaal dat het tegendeel bewijst. Er bestaat dus een film getiteld “Chasing Ice”. Het gaat over al het ijs dat in Alaska, Groenland en IJsland aan het verdwijnen is, gigantische brokken ijs smelten daar weg. Dit is duidelijk een signaal dat de aarde aan het opwarmen is. Dus als je de overheid wil aansporen om de massaconsumptie van olie, gas en steenkool te bestrijden, zaken die het milieu om zeep helpen, kan je hen zo een film tonen. Je probeert dan om een audiëntie met de overheid, Obama, of zijn vrouw te bekomen. Je zegt: Ik zou graag toestemming krijgen om deze film aan de President te tonen. Soms werkt het, soms niet, maar ik zou het zeker proberen.

V. Je gaf daarnet al even commentaar op mainstream cinema, Hollywood cinema, op de torenhoge budgetten, de speciale effecten. Heb je nog andere kritische opmerkingen over Hollywood cinema die je met ons wil delen?

A. Ik bedoelde niets negatiefs met die opmerkingen. Ik vertelde gewoon hoe het er aan toe gaat. Als je aan mainstream cinema denkt, vermoed ik dat je automatisch denkt aan peperdure films met veel technologische snufjes, zoals ontploffingen en razendsnelle actiescènes … Als je veel geld te spenderen hebt, kan je veel doen, kan je de film op allerhande manieren kneden. Als je ziet dat sommige films een budget van $70 miljoen hebben en andere films een budget van $150 miljoen, dat zijn duizelingwekkende bedragen. Ik heb daar geen moeite mee, dat is een andere kant van de filmwereld. Ik heb zelf gewoon een voorkeur voor films die de menselijke kant van de filmwereld tonen. Verhalen die over echte mensen gaan. Dus eigenlijk is film een zeer ruime categorie, en ik heb zeker niets tegen mainstream. Ik vind gewoon dat onafhankelijke films compleet anders zijn dan mainstream films, omdat sommige films met minder dan een miljoen dollar gemaakt werden, in tegenstelling tot die kleppers van $150 miljoen. Er zijn ook films die met een kleiner budget gemaakt worden … tussen $20,000 en $3 of $4 miljoen. Ik heb geen probleem met de grootschalige films, maar ik ben gewoon meer fan van onafhankelijke films.

V. Je zei dat je in de beginjaren van je carrière voor televisie gewerkt had. Aangezien televisie momenteel meer mogelijkheden lijkt te bieden, in welke lopende televisieshow zou je dan graag een rol spelen of misschien zelf maken of regisseren?

A. Een show die nu uitgezonden wordt? Mmm, te veel om op te noemen waarschijnlijk ... Ik denk dat ik zou kiezen voor films die binnen Sundance Channel gemaakt worden en op AMC uitgezonden worden, zoals Hell on Wheels: en Mad Men:. Dit zijn stuk voor stuk goede series. Dat zou ik wel zien zitten, ja.

V. Als je de groeiende vraag naar internetdiensten bekijkt, heb je dan geen zin om iets als het Sundance Channel op het internet te lanceren, zoals Net Wish of iets in die trend?

A. Wel, ik moet mijn onverdeelde aandacht nu eerst aan dit project schenken. Ik ben ervan overtuigd dat het wereldwijde web deel uitmaakt van onze toekomst, en ik denk dat veel filmregisseurs deze trend reeds volgen. Natuurlijk zullen we die stap op een dag maken, maar nu wil ik er vooral voor zorgen dat Sundance Channel de landsgrenzen overschrijdt en andere culturen bereikt. Dit is voor mij een heel spannend project. Dus ja, op een dag zullen we online gaan. Maar momenteel ligt mijn focus op waar we nu mee bezig zijn.

SUNDANCE CHANNEL: PARELTJES VAN HET SUNDANCE FILM FESTIVAL OP UW SCHERM NAAR AANLEIDING VAN HET FESTIVAL IN UTAH

10 Days of Sundance toont de favoriete films van het Festival Elke avond om 22.00 uur van 18 tot 27 januari
Sundance Channel kondigde aan dat ze het prestigieuze Sundance Film Festival zal vieren door een bejubelde programmatie van 10 films te spelen en dit van 18 tot 27 januari. De 10 Days of Sundance zal elke avond om 22.00 uur CET de favorieten van het festival in Park City, Utah, spelen.
De jaarlijkse bijeenkomst is het grootste festival van onafhankelijke cinema in de Verenigde Staten dat nieuw werk van zowel Amerikaanse als internationale filmmakers toont. Sundance Channel werd opgericht door Robert Redford en biedt haar kijkers een uitgebreid en aantrekkelijk aanbod van bekroonde onafhankelijke films, documentaires en originele programma’s. Vele films van het Sundance Film Festival worden exclusief en voor de eerste keer op Sundance Channel vertoond.