Guy Green was zestien toen hij op een passagiersschip werkte als projectie-assistent.  Na enkele jaren startte hij een portretstudio op.  In 1933 begon voor Green dan het échte werk toen hij aan de slag ging als assistent-cameraman bij de Shepperton Studios.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog bediende hij de camera bij films die met de oorlog gerelateerd waren zoals “One of Our Aircraft Is Missing” en “In Which We Serve” uit 1942.

Vanaf 1944 werd hij dan Director of photography.

Hij werd door velen naar waarde geschat omwille van zijn betrouwbaarheid en de creativiteit die hij aan de dag legde bij zijn job.  Voor zijn werk in “Great Expectations” van David Lean kreeg hij een Academy Award en dat werd het hoogtepunt in zijn carrière.  Hij stond ook achter de camera voor films als “The Way Ahead”, “Oliver Twist” (1948), “Madeleine” (1948), “Captain Horatio Hornblower” (1951) en “I Am a Camera” (1955).

Daarna werd hij regisseur.  Zijn eerste films waren veelbelovend ondanks het feit dat het niet echt mega-producties waren.  In 1960 en 1961 maakte Green dan wat voor velen zijn beste films waren : “The Angry Silence” en “The Mark”.  Die zorgden voor extra opdrachten vanuit Hollywood en hogere budgetten maar werden ook gevolgd door een aantal teleurstellende films.