Corinne Griffith werd opgevoed in een klooster in New Orleans. Destijds had ze de bijnaam 'Orchidee van het witte doek', een korte maar veelzeggende omschrijving die ze te danken had aan de oogverblindende schoonheid die haar toen kenmerkte. Ze begon in 1916 haar acteercarrière bij Vitagraph die zijn hoofdkantoor had in New York, stapte begin de jaren '20 over naar First National en werd één van de aantrekkelijkste sterren van de 'stille'-, ook wel 'zwijgende film' genoemd. Die status werd vergeleken met die van Hedy Lamarr in het daarop volgend tijdperk van de geluidsfilms.

Haar belangrijkste films waren Six Days, gebaseerd op een roman van Elinor Glynn, Black Oxen waarin ze de rol van een vrouw van middelbare leeftijd speelt die op een bijzondere manier steeds jonger wordt en die in The Divine Lady waar ze een Oscar-nominatie voor kreeg.

In 1932 hield ze het op vlak van acteren al voor bekeken, ging met Christian Science aan de slag in de wereld van vastgoed (!) en startte zowaar zelfs een campagne op voor het afschaffen van de inkomstenbelasting.

In de jaren zestig zorgde ze voor nogal wat ophef tijdens een echtscheidingsproces: ze beweerde er dat de échte Corinne gestorven was op een leeftijd ergens tussen de 30 en 40 jaar en zij haar plaats had ingenomen in alle geluidsfilms die ze daarna nog had gemaakt. Na het aanhoren van de stelling van een goede actrice zal de rechter het destijds niet zo makkelijk gehad hebben om het niét te geloven...

Corinne Griffith heeft heel wat boeken geschreven. Papa's Delicate Condition, in 1963 overigens zelfs verfilmd, was er maar één van.

Griffith is verschillende keren getrouwd, van 1920 tot 1923 was ze gehuwd met acteur-regisseur Webster Campbell, een knappe man in de jaren 1910 die begin de jaren '20 een aantal van haar films heeft geregisseerd, van 1933 tot 1934 met filmproducent Walter Morosco, gevolgd door Washington Redskins eigenaar Preston Marshall van 1936 tot 1958.