Hallelujah. Ze zijn bij Dreamworks Animation eindelijk eens zo slim geweest om af te wijken van hun geijkte formule met hyperkinetische beesten, veelal flauwe grappen en flarden popsongs om de gemoedstoestand van de personages te onderstrepen. Meer zelfs, “Monsters Vs Aliens” is hun beste animatiefilm sinds de eerste “Shrek”. Of hun eerste goede, het is maar hoe je het bekijkt.

In deze geinige hommage aan de sciencefictionprenten in het algemeen en die uit de jaren vijftig in het bijzonder verzamelen een paar monsters zich om de vernietiging van de aarde door een buitenaardse snoodaard te verijdelen. De rol van monster tegen wil en dank is weggelegd voor Susan Murphy (Reese Witherspoon) die op haar trouwdag met weerman Derek Dietl (Paul Rudd) door een meteoriet wordt geraakt en als bizar zijeffect plots begint te groeien zodat ze moeiteloos naast een 50 ft. vrouw kan staan. In plaats van voor het altaar belandt ze in een ultrageheime gevangenis waar het Amerikaanse leger bij monde van generaal Monger (Kiefer Sutherland) alle monsters die op Amerikaans grondgebied terechtkomen opsluit. En zo wordt Susan (alias Ginormica) celgenote van B.O.B. (een dubbelganger van “The Blob”), dokter Cockroach (in hetzelfde wetenschappelijk bedje ziek als “The Fly”), The Missing Link (die perfect past in “The Black Lagoon”) en Insectosaurus (een neefje van de Japanse reuzenlarve Mothra).

Wanneer echter een ruimteschip op aarde landt en de verkennende robotsonde alles behalve vriendelijke schijnt te zijn, krijgt Monger van de president toestemming om zijn geheime wapens los te laten op de buitenaardse indringer Gallaxhar (Rainn Wilson). Die wil de quantoniumkracht (die Susan buitensporig deed groeien) op de kop tikken, en dat hij daarbij tegelijkertijd de aarde kan vernietigen blijkt voor hem een mooie bonus…

Uiteraard ontdekt het handvol genetisch gemanipuleerde helden dat eendracht macht maakt, maar deze moraliserende les (you know, for kids) wordt er nooit ingehamerd. “Monsters Vs. Aliens” concentreert zich in de eerste plaats op het sf-gegeven en brengt mooie pastiches op over het paard getilde actiescènes zoals Michael Bay die graag uit zijn koker schudt (de scène op de Golden Gate Bridge) en zorgt tegelijkertijd voor een leuke karakterisering van de monsters. Seth Rogen is uitstekend als hersenloze drilpudding B.O.B, en Hugh Laurie is ronduit hilarisch als getormenteerde wetenschapper die in het heetst van de strijd ‘by Hawking’s chair’ declameert. Zelfs de persoonlijke problemen van Ginormica (Susan wil eigenlijk liever terug normaal zijn en een gewoon leven leiden aan de zijde van haar meteorologische bink) worden vlot geïntegreerd in deze film die zijn genreklassiekers kent en eert. Of dat ook nog zal gelden voor de onvermijdelijke sequel zien we dan wel weer. Op dit moment is “Monsters Vs. Aliens” in de eerste plaats een Dreamworksanimatieprent die we zonder al te veel voorbehoud durven aanraden.

“Monsters Vs. Aliens” loopt trouwens net als “Bolt” vorige maand in twee versies: in een gewone en in een 3D-versie. Ook Pixars nieuwste “Up” zal in deze twee formaten te zien zijn. “Monsters Vs. Aliens” biedt alvast de primeur dat het de eerste animatiefilm is die rechtstreeks in een 3D-formaat werd gefilmd, en niet vanuit een vlakke kopie moest worden omgezet. Hierdoor ging de kostprijs van de film wel met een fikse extra vijftien miljoen dollar de hoogte in. Denk eraan wanneer u straks wegduikt voor een pingpongbal, ontplofte meteoriet of weggeslingerde cabrio. Al is er ook aan de gewone versie genoeg lol te beleven. U hoeft dus zeker geen tien kilometer extra te rijden voor de eventuele meerwaarde van de 3D-gimmick. ‘t Is crisis hé.