Fans van koninklijke kuiperijen, prinselijke patstellingen en aristocratische alliteraties weten waarheen met “The Young Victoria”, een boeiend vertelde en mooi in beeld gebrachte kijk op de jonge jaren van de Britse koningin Victoria, die in totaal 63 jaar en 3 maand regeerde van 1837 tot 1901. Niet verwonderlijk dat ze nog steeds de langstregerende Britse monarch ooit is. Al is de huidige koningin Elisabeth II met haar 57 bewindsjaren goed op weg om dat record te benaderen.

Victoria zag het levenslicht in 1819 als dochter van de hertog van Kent, de vierde zoon van koning George III. Haar moeder was prinses Victoria, een zus van Leopold I. Toen koning Willem IV stierf hadden hij en zijn oudere broers geen wettige nakomers, en was Victoria de uitverkorene om haar oom op te volgen. Die troonsopvolging kwam er niet zomaar: zowel haar moeder als haar ‘adviseur’ John Conroy wilden immers als regent op de troon, in afwachting van Victoria’s achttiende verjaardag. Omdat Victoria al achttien was op het moment dat Willem IV zijn laatste adem uitblies, kon ze zich toch zelf op de troon nestelen. En werd ze meteen een speelbal in het politieke spel. De toenmalige eerste minister, Lord Melbourne, promoveerde zichzelf tot haar persoonlijke adviseur, en die relatie groeide in een mum van tijd uit tot een politiek schandaal waardoor de onvervaren Victoria zich lang niet bij iedereen populair maakte. Integendeel, er zou meermaals een aanslag op haar leven worden beraamd. En uiteraard moesten ook de cupidoverlangens worden ingevuld: haar keuze viel (min of meer gedwongen) op haar eerste neef, de Duitse prins Albert van Saksen-Coburg…

De Canadees Jean-Marc Vallée (die zich in 2005 liet opmerken met de coming of age-parabel “C.R.A.Z.Y”) bespaart niet op de geijkte ingrediënten van het historisch kostuumgenre om dit vlot binnenglijdend geschiedenislesje in te kaderen. Hij voorziet de film eveneens van een lekkerzittende hedendaagse laag, zonder daarom direct de “Marie-Antoinette”-toer op te gaan en Bow Wow Wow of The Strokes op de soundtrack te kleven. Af en toe komt Vallée wel op de proppen met een regietruukje dat breekt met de te verwachten statigheid van het genre. Een scène waarin Albert een brief aan Victoria probeert te schrijven lijkt om een bizarre reden met de botte schaar gemonteerd.

Soms werkt Vallées oog voor opvallende composities perfect: let op het shot dat wordt afgelijnd met de glazen op de dineertafel. Een dikke voldoende dus voor de aankleding en het locatiewerk in tal van statige Britse paleizen. Ook het scenario krijgt een positieve score: Vallée en scenarist Julian Fellowes (“Gosford Park”) doen de vaak broze relatie tussen monarchie en politiek overschouwelijk uit de doeken, en besparen geenszins op de romantische besoignes. Fellowes zit trouwens dicht op de hielen van de echte geschiedkundige feiten: hier en daar wordt er om dramatische vertelredenen een korte bocht genomen, en ook onze Leopold I die opvallend in de film figureert wordt naar het schijnt iets teveel als een oude vos geportretteerd.

Ook goede punten voor het acteerwek. De cast is maar op weinig fouten te bespeuren en iedereen houdt zijn personage vibrant en boeiend, van Miranda Richardson als Victoria’s moeder over Mark Strong als haar perfide raadsheer (hij schopt zelfs naar een snoezepoezig hondje, de schurk) tot Paul Bettany als niet open kaart spelende eerste minister Lord Mountbatten. Emily Blunt is uitstekend in de titelrol, en zorgt er niet in geringe mate voor dat “The Young Victoria” netjes finisht als een brok degelijke en interessante cinema. En ze toont meteen aan dat er ook leven in de pruikenfilmerij zit als Kiera Knightley even een snipperdagje heeft genomen.

De film deed het trouwens niet onaardig aan de kassa’s. De Amerikaanse biosbezoekers liepen opvallend warm voor de prent die er zowaar uitgroeide tot een bescheiden hit in het arthousecircuit. Wat meteen bewijst dat er altijd wel een plaats zal zijn voor historisch gekonkelfoes en dat de royale ‘rich and famous’ nooit zonder nieuwsgierige toeschouwers zullen vallen. Wel jammer dat de nieuwsgierigheid naar de achtergrond van de film hier alvast niet wordt bevredigd. De extra’s beperken zich immers tot de trailer en wie meer wou weten over de historische context, locaties, scenariokeuzes of de acteerprestaties van de hond komt helaas van een kale kermis thuis.