Ieder dierke zijn vampierke… De cinefielen schoten eerder dit jaar de hoofdvogel af met het schitterende en bezwerende “Let The Right One In” uit Noorwegen, tienermeisjes mogen zich schrap zetten voor “New Moon”, het tweede deel uit de “Twilight”-saga, jonge heethoofden kunnen Megan Fox onbetamelijke dingen zien doen in “Jennifer’s Body” en adolescenten hebben met 'Cirque Du Freak: The Vampire’s Assistant’ nu ook hun eigen universum om in te rollebollen. Of dat universum groot is, is nog maar de vraag. Ook al is de film duidelijk opgezet als een eerste deel van een franchise, de kans lijkt klein dat de sequels er ook komen daar de film genadeloos is geflopt aan de (Amerikaanse) kassa’s.

“Cirque Du Freak: The Vampire’s Assistent” is de verfilming van de eerste drie boeken uit de twaalfdelige reeks “The Saga Of Darren Shan” van de Ierse schrijver Darren O’Shaugnessy, die als pseudoniem voor Darren Shan koos. De auteur heeft het hoofdpersonage immers zijn eigen pseudoniemnaam gegeven en kruipt zo letterlijk in de huid van een vampier. De saga bestaat uit vier afzonderlijke trilogieën (“Vampire Blood”, “Vampire Rites”, “Vampire War” en “Vampire Destiny”, waarvan de eerste nu dus is verfilmd door Paul Weitz (“American Pie”, “About A Boy”, “In Good Company”). De twaalf boeken werden trouwens in Japan al geadapteerd als mangareeks, dus Shan kan zo stilletjes aan gaan leven van royalties.

Tieners Darren (Chris Massoglia) en Steve (Josh Hutcherson) hebben een hechte vriendschapsband, ook al vinden Darrens ouders dat Steve hun al te beste invloed heeft op hun zoon. Beide hebben ook een vreemde obsessie: Steve weet alles over vampirisme, Darren is verzot op spinnen. Wanneer de twee besluiten om de op z’n zachtst gezegd bizarre “Cirque Du Freak” met een bezoekje te vereren, zal hun leven nooit meer hetzelfde zijn. En niet enkel omdat er een wig in hun vriendschap wordt gedreven. Steve herkent in spinnenacrobaat Larten Crepsley (John C. Reilly) immers de vampier Vur Horsten en vraagt hem om van hem ook een vampier te maken. Crepsley weigert echter omdat Steve ‘kwaad bloed’ heeft. De ambitieuze Steve zweert meteen om Crepsley te vermoorden. Darren komt ook in slechte papieren te zitten wanneer hij de uit de kluiten gewassen spin van Crepsley ‘leent’. Wanneer die Steve bijt, verzeilt hij in een coma. Crepsley wil enkel maar voor een tegengif zorgen wanneer Darren erin toestemt om zijn assistent te worden. Wanneer Steve ontdekt dat Darren wel vampier mocht worden, is het hek van de dam. Steve laat zich inlijven bij de geheimzinnige bende van ene Desmond Tiny die het gemunt heeft op de vampierenclan van Crepsley, waardoor de twee ex-boezemvrienden rechtover elkaar komen te staan in een bizarre strijd in de onderwereld…

“Cirque Du Freak: The Vampire’s Assistent” valt duidelijk tussen twee stoelen. Nu de “Harry Potter”-reeks heeft aangetoond dat kinder-/familiefilms best wat kippenvel veroorzakende scènes mogen bevatten worden we hier getrakteerd op weerwolven, gebroken nekken en ander geweld tussen mythische figuren. De mix tussen die lugubere zijde en de humor komt echter niet van de grond. De film mag dan aanvankelijk nog potentieel hebben (de begingeneriek is mooi en sfeervol geanimeerd), hoe verder het allemaal vordert, hoe saaier het wordt. Het verhaal van twee tieners die via een freakshow in contact komen met rivaliserende vampierenbendes heeft immers maar bitter weinig om het lijf, en bulkt dan ook nog eens uit van vingerwijzende levenslesjes. John C. Reilly heeft dan wel de kop om een Dracula-adept te vertolken, veel leven krijgt hij er ook niet in. Bovendien is alles teveel doorspekt met GCI-effecten die het verhaal zo spectaculair mogelijk moeten inkleuren. Soms lukt dat, maar bij de zoveelste knokpartij tussen rivaliserende vampieren heb je het wel gezien.

Er zijn ook teveel personages in de film: zo lopen Salma Hayek (als bebaarde vrouw) en Willem Dafoe (als spitsbroeder van Reilly) er grotendeels voor spek en bonen bij. De echte doodsteek voor de film is echter het ontbreken van een degelijke finale. Na negentig minuten krakkemikkige cinema dan ook nog eens geconfronteerd worden met een climax die er eigenlijk geen is, maar enkel maar een bruggetje slaat naar een potentiële vervolgfilm… meer is er niet nodig om deze film resoluut naar de vergeetput van het biosjaar 2009 te verbannen. Paul Weitz’ broer Chris had het twee jaar geleden ook al aan zijn been toen zijn aanzet voor “The Golden Compass”-reeks ook al niet het verhoopte succes had. Waarmee de broers Weitz meteen twee potentiële franchises zo goed als zeker de nek hebben omgedraaid. Chris Weitz is alvast geen persona non grata geworden, daar hij “Twilight: New Moon” mocht inblikken. En ook Paul heeft zich inmiddels op een kassaveiligere franchise gestort met “Little Fockers”, het vervolg op “Meet The Parents” en “Meet The Fockers”.