In een ideale sprookjeswereld dansen vampieren en weerwolven ongetwijfeld gezamenlijk de samba tussen altijd bloeiende klaprozen, maar in deze saga voor bloeddorstige gevorderden wordt er bitter weinig gedanst. Vampieren en weerwolven (of lycans zoals het in het Engels klinkt) staan elkaar immers al duizenden jaren naar de keel, en nog steeds is de strijd niet beslecht. Het strijdtoneel is een niet nader genoemde plaats in een niet nader genoemde tijd, maar eens te meer doen de kasseistraten van Praag dienst als arena van dienst. Origineel is die locatie niet echt meer, rekening houdend met het feit dat Blade II zich in hetzelfde decor afspeelt. En dan beweert de regisseur nog bij hoog en laag dat zijn film niets met Wesley Snipes' vampierenreeks te maken heeft. Ja ja...

Underworld heeft alvast een troef die Blade niet heeft : Kate Beckinsale in supernauw aanspannend latex pakje. Je zou voor minder het spandoek hup vamieren hup bovenhalen. Selene is de dappere vampierenstrijdster van dienst die toevallig ontdekt dat de weerwolven op zoek zijn naar een volbloed mens. En dat vindt ze bizar, daar de strijd tussen de hordes vampieren en weerwolven zich in het verleden nooit naar de mensen uitstrekte. Selene gaat op eigen houtje op zoek naar de prooi van de weerwolven, niet toevallig een knappe kerel waar ze verliefd kan op worden. Wie, wat, hoe en waarom doet er eigenlijk niet zoveel toe, want de makers gooien met onuitgewerkte clichés dat het geen naam meer heeft. De origine van de strijd tussen de vampieren en weerwolven wordt nooit echt duidelijk, waarom de ene oude vampier mag wakker worden en de andere nog honderd jaar in zijn cilinder moet blijven… God wil het niet weten. Los daarvan is het ook niet duidelijk of het dan wel de vampieren of de weerwolven zijn die naar de verdoemenis moeten. En eens het raadsel dan uiteindelijk ontsluierd is (een gedeelde bloedlijn) kom je alweer bij Blade II terecht. Tja…

Voor een fijn verhaal moet je dus geenzins deze film met een bezoekje vereren. Maar we hebben al slechtere pulp gezien. Het valt niet te ontkennen dat een privé-oorlogje tussen weerwolven en vampieren een goed uitgangspunt is voor twee uren horroractie. Over de top goor wordt het echter nooit, want daarvoor haalt de actie teveel de bovenhand. Het ziet er allemaal een beetje Matrix-achtig uit met heel veel fetisj-schietpartijen, al dan niet in slow motion of fast forward. De transformaties en visual effects gebeuren snel, maar zijn zeker o.k. Ook op de ammunitie (kogels met vloeibaar zilver en met daglichtextract) valt weinig aan te merken. De donkere regensetting is déjà vu, het stulpje waar de vampieren zich schuil houden is een knappe mengeling tussen high tech en Christopher Lee gothiek. Het is waarschijnlijk een teken van de tijd dat we dergelijk verzorgde visuals moeten afdoen als 'lijkend op' of 'gepikt van'. Had deze film er twintig jaar vroeger geweest, een eventuele cultstatus zou zeker tot de mogelijkheid hebben behoord. En zeiden we reeds dat Kate Beckinsale voortdurend in haar latexkont van gebouwen springt en mooie pirouettes en salto's uitvoert ? Het oog wordt dus overvloedig beloond in dit regiedebuut van Len Wiseman, die eerder meewerkte aan de special effects van Stargate en Indepence Day. Het brein en het meelevingsvermogen mag je rustig thuis aan de kapstok laten hangen. En als er dan toch een Underworld II moet komen (de weg naar een sequel ligt wagenwijd open en wordt zelfs aangekondigd)… graag de volgende keer ook een vrouwelijke weerwolf. Bruin latex kan ook niet slecht zijn.