Ben Cronin (Jesse Hackers Bradford) heeft weinig dingen waar hij zich zorgen over moet maken én enkel goede vooruitzichten. Hij zit in zijn laatste jaar en is bijzonder getalenteerd in het zwemmen. Dit opent perspectieven voor zijn latere studies want op een volgende zwemmeeting komen enkele belangrijke heren van de Universiteit van Stanford even scouten volgens coach Simkins (Dan Hedaya). Een sterke sportprestatie kan hem aan een studiebeurs helpen zodat hij zich zou kunnen laten inschrijven aan de befaamde Uni. Ben heeft een vaste vriendin, Amy, een romantisch, trouw, aantrekkelijk meisje waar iedere student wel mee gezien zou willen worden. Maar dan verschijnt Madison Bell (Erika Christensen die de aan drugs verslaafde dochter van Michael Douglas speelde in Traffic) in de schoolgangen, een jong wulps ding dat als een jong bijtje van de ene bloem/jongen naar de andere vliegt om er zich te goed te doen aan de zoete smaak van de nectar/liefde en nu bijzonder vastberaden is neergestreken bij/op Ben. Wanneer Madison Ben opwacht aan de schoolkastjes en met haar hoofdje schuin de krullende blonde lokken en haar bloedrode getuite pruilmondje inzet in het spel van verleiding dan weet ieder mens met gezond verstand dat hij best niet ingaat op de avances van deze jongedame. Maar dat heeft onze zwemmer Ben niét door. Wanneer Madison en Ben dan toch even samen iets gaan drinken en zij zelf een zwempartijtje voorstelt om er de rest van de avond mee te vullen dan weet elk redelijk denkend mens dat je er niet goed aan doet om met het wicht naar een godverlaten zwembad te trekken. Maar Ben ziet daar eigenlijk allemaal weinig problemen in.

Na het stoeipartijtje in de 'pool' trekken natuurlijk langzaam maar zeker dikke donderwolken samen over zijn relatie met Amy en dan moet hij een keuze maken wanneer zijn one night stand uitlekt. Het verliezend meisje is helemaal niet blij met zijn keuze en is vastbesloten het hier niet bij te laten. Resultaat : er valt links en rechts een dodelijk slachtoffer waarbij de gevonden aanwijzingen steeds leiden naar Ben... Bij het lezen van de synopsis is de kans zeer groot dat het verhaal een flink déjà-vu gevoel oproept want nieuw is het bovenstaande natuurlijk allemaal niet. De manier waarop dit in een Swimfan-scenario werd gegoten is ook al niet vernieuwend, enkel de namen en omstandigheden zijn iets anders ingevuld, verrassingen ontbreken, voorspelbaarheid is troef. Swimfan zou je kunnen omschrijven als een tienerthriller. Die bestaat zoals zijn tegenhanger de tienerkomedie uit een overwegend jeugdige cast en richt zich tot de grote massa (jonge kijkers), meestal met succes omwille van het copiëren van een gekende formule/scenario en het feit dat het doelpubliek zijn eisen niet hoog stelt aan zijn bioscoopbezoek. Onze stelling wordt bevestigd in het feit dat de filmmakers in de aanloop naar de opnames zelf een middelbare school bezochten in Westchester en er 18 studenten gedurende twee uur een lezing gaven van het (voorlopig) scenario van de film. Daarna werd een vragenlijstje uitgedeeld aan de aanwezigen, gevolgd door een open debat waarbij één en ander werd bijgestuurd. Die aanpak heeft gerendeerd als je kijkt naar de cijfers. De Amerikaanse Box Office toont de sterke start aan van de film maar helaas ook de korte duur van het succes. Er zat met meer dan 11 miljoen Dollar destijds zelfs een eerste plaats in (!), de film stond vier weken in de Top 10 van best bezochte films in de States…

Aan wie wat vreemd opkeek bij het zien van de naam van Michael Douglas bij de aftiteling willen we nog kwijt dat Further Films (gezien bij de start van de film, remember ?) het productiebedrijf is van mijnheer Douglas. Die kochten het script eind 1999 van GreeneStreet. Hun zoektocht naar een gepaste regisseur leidde naar de jonge Australiër John Polson. Die maakte destijds al Siam sunset die in 1999 nog bekroond werd met de 'Rail d'Or' op het Filmfestival van Cannes. Polson was overigens als acteur ook al te zien in Mission Impossible 2 en The Sum of Us en is de oprichter van Tropfest, het grootste festival dat gewijd is aan kortfilms in Australië.