Er zijn drie redenen om Secondhand Lions met een breed uitgemeten glimlach en lekker onderuitgezakt te bekijken op het grote scherm. Twee krijgen als beloning een welverdiende filmfreakster, de derde reden sterft helaas een tragische dood in sentimenteel opborrelend scenariodrijfzand. Jammer dat niemand scenarist-regisseur Tim McCanlies op die sacharine-misdaad wees. Nu ontstaat te vaak de indruk dat McCanlies alles voorgekauwd door de strot van de argeloze kijker duwt, en daar krijgt die na een tijdje buik- en andere krampen van, natuurlijk.

Terug naar de twee sterren. Robert Duvall en Michael Caine zijn geïnspireerd op dreef als de broers Garth en Hub. Gedurende veertig jaar leek dit duo spoorloos van de aardbodem verdwenen en niemand schijnt echt te weten waar ze al die tijd waren. Wilde geruchten over een fabelachtige schat voederen de wilde geruchten nog meer. Het duo teert ergens in the middle van het Amerikaanse nowhere op hun herinneringen (en hun miljoenen). Ze bivakkeren in een net niet vergaan landhuis zonder elektriciteit of andere hebbedingetjes, steeds met een jachtgeweer binnen handbereik om rondreizende verkopers te vergasten op een kogellfestijn. Want hoe bejaard ze ook mogen zijn, de twee hebben nog steeds ballen aan hun lijf. Vooral Hub (Duvall) wil niet weten van traag oud worden. Zijn wens is om in het zadel te sterven. Voor Garth (Caine) mag het iets rustiger aan, vandaar dat hij het idee opvat om bv. een moestuin aan te leggen.

Het leven van beide lolbroeken krijgt even een andere wending wanneer hun nicht Mae (Kyra Sedgwick, de echtgenote van Kevin Bacon) besluit om haar puberzoon Walter Haley Joel Osment, die zijn sterke kindemoties uit The Sixth Sense en A.I. hier alvast niet puberaal kan verzilveren) bij het duo te droppen. Zo moet ze de knaap niet meezeulen terwijl ze in Las Vegas op zoek gaat naar de zoveelste 'man van haar dromen', en Walter mag meteen ook stiekem uitzoeken waar zijn ooms hun miljoenenschat verbergen. En als het even kan hen ook een stukje afhandig maken, natuurlijk. Zoals dat gaat in volwassenwordingsverhalen zijn de ooms in het begin niet erg in hun sas met hun neef (en vice versa), maar ontstaat er na verloop van tijd een sterke band tussen beide partijen. Die band zou de lijm moeten zijn die Secondhand Lions samen houdt, maar helaas is het de doodsteek. Jammer, want een groot aantal gags in deze film werkt wel.