In de jaren tachtig zorgde Dick Maas met “De Lift” en “Amsterdamned” (de buurmancapriolen uit “Flodder” laten we even buiten beschouwing) op zijn eentje voor een fijne golf Nederhorror. Een golf die jammer genoeg vrij snel terug verdween en pas in 2010 opnieuw in beweging kwam met het in goedheiligmanvererende kringen controversiële “Sint”. Amper anderhalf jaar later heeft Maas met “Quiz” zowaar al een nieuwe film klaar. En zelfs al is het resultaat nauwelijks horror te noemen, het blijft gelukkig een lekker wegkijkend thrillertje.

Leo Vandermolen (Barry Atsma, recentelijk onder meer te zien in de Nederlandse “Loft”, de paranormale thriller “Zwart Water” en de controversiële boekadaptatie 'Komt Een Vrouw Bij De Dokter') is de succesvolle presentator van de spelshow “Klaar Voor Onder Water”. Een show waarin de mannelijke kandidaten enkel maar met de geldprijs aan de haal kunnen gaan als hun vrouwelijke partner lang genoeg onder water kan blijven in een watertank. Lekker decadent dus. Leo is wat uitgekeken op “Klaar Onder Water” en is van plan om met zijn vrouw Sandra (Kim Van Kooten) en dochtertje naar Italië te verhuizen, waar Sandra de kans krijgt om in een gerenommeerd museum aan de slag te gaan. Zelf is Leo er nog niet van overtuigd dat zijn toekomst in Italië ligt: zeker niet omdat hij een aanbod krijgt voor een dagelijkse talkshow ter vervanging van “Klaar Voor Onder Water”.

Leo maakt zich op om alles met Sandra uit te babbelen in zijn favoriete restaurant, maar de zaken draaien anders uit. Zijn vrouw en dochter verschijnen immers niet op de afspraak, en het laatste telefonisch teken van leven dat Leo krijgt is dat ze op een depannagewagen wachten. In plaats van Sandra schuift een voor Leo onbekende man (Pierre Bokma, recentelijk van de partij in Hilde Van Mieghems romcom “Smoorverliefd”) aan tafel. De man doet zich voor als fan, maar snel wordt duidelijk dat er meer aan de hand is. Blijkt immers dat de man Sandra en haar dochter ontvoerd heeft, en Leo krijgt te horen dat ze hun vrijheid enkel terug krijgen als hij binnen het uur tien vragen beantwoordt die de man stelt. Weigert hij of weet hij de antwoorden niet, dan ziet hij zijn vrouw en dochter niet meer levend terug. Aanvankelijk hecht Leo geen geloof aan de mafketel, maar nadat de man een wel heel tastbaar bewijs op tafel gooit, heeft Leo geen keus om het spel mee te spelen. Zelfs al ziet hij zich daarbij geconfronteerd met feitelijke waarheden waar hij liever niet met de neus op wordt gedrukt.

Dick Maas (die trouwens naar goede gewoonte opnieuw zelf de soundtrack componeerde) lijkt aanvankelijk vertrokken voor een intrigerend en amusant kat-en-muisspel, dat zich grotendeels afspeelt op een locatie, namelijk aan een tafel in een Italiaans restaurant. De knipoog/uithaal naar de excessen van reality tv is te flets om echt doeltreffend te zijn, dus daar besteden we (net als Maas) niet te veel aandacht aan. De modus operandi van de naamloze man/ontvoerder/stalker is sowieso niet in die hoek te zoeken (neen, het is geen misnoegde kandidaat of kijker die vindt dat die rommel maar eens moet ophouden), en de echte reden van zijn misnoegen wordt vrij snel prijsgegeven. Zij het niet onmiddellijk expliciet, maar de snuggere kijker heeft ongetwijfeld snel in het snotje waar de lamp brandt.

Dat zorgt er voor dat de climax ietwat synoniem staat met het intrappen van een open deur. Of toch niet helemaal, daar Maas uiteindelijk nog bij de pinken genoeg blijkt om de finale alsnog op te kalefateren met een aanvaardbare wending. Maas gaat daardoor toch niet met drie Filmfreaksterren aan de haal, daar “Quiz” vooral het aura uitademt van een aanvaardbaar tussendoortje, maar nooit echt nagelbijtend spannend wordt. En het meer actievolle tweede deel haalt het uiteindelijk niet bij het meer subtiele eerste uur. Al is de kans groot dat de fans van Maas’ peloton grapjurkende politieagenten die andermaal trouw op post zijn, misschien toch die ene halve extra ster veil hebben voor deze kapsoneloze prent.