Geen idee in welk interimkantoor of op welke tweedehandssite regisseur Jean-François Richet ze heeft gezocht, maar gevonden heeft hij ze: geföhnde Aziatische Chuck Norris- en Jean-Claude Van Damme-slechteriken die met machinegeweren zwaaien en met machetes schieten terwijl ze lidwoordloze zinnen als Where is captain debiteren. Een gans blik trekt hij hier open, ter lering en vermaak van de Gerard Butler-fan, en als nostalgische muilentrekkers voor iedereen met een al dan niet fijne neus voor brutaal jarentachtiggeweld.

Hoe Butler tussen dat gespuis terechtkomt? De titel verraadt het al wat: door een vliegtuigcrash. Butler is de met de heldennaam Brodie Torrance uitgeruste piloot die de eer en het genoegen heeft om een vliegtuig van Singapore naar Tokio te vliegen. Op oudejaarsavond dan nog wel, en dat met amper veertien passagiers aan boord. Al worden er dat vlak voor het vertrek iets meer, daar de veroordeelde moordenaar Louis Gaspare (Mike Colter) en zijn begeleider ook een zitje opeisen. Vooraleer je denkt ‘aha, die Gaspare gaat zijn handboeien losrukken en iedereen gijzelen’ … nope, het door Butler gepiloteerde vliegtuig komt in een storm terecht en stort neer op het Jolo-eiland in de Filippijnen. Geen Je Only Live Once-grap van de scenaristen trouwens, want dat eiland bestaat echt. Of het in het echt ook bevolkt wordt door schiet- en hakgrage – daar is het woord nog eens – geföhnde geweldenaren … dat is voer voor historici, geografen en antropologen.

Feit is wel dat de rebellensnoodaards geld ruiken als ze zoveel blanke gijzelaars in hun achtertuin vinden. Niet naar de zin van Butler en Colter die vast van plan zijn om hun hachje en dat van de passagiers duur te verkopen tegen de – vooruit, nog een keer dan – geföhnde bastaarden. Een plan waarbij ze bovendien hulp krijgen van zware munitie die hen wordt toegestuurd door de vliegtuigmaatschappij. Jawel, ook het script van Plane zorgt voor een gigantische jarentachtiginjectie op het scherm. Zo fout en opgeblazen dat het bijna goed wordt, zo’n filmpje is het. Afwisselend rudimentair doeltreffend en potsierlijk opgewarmd. De vliegtuigcrash zelf is bijvoorbeeld netjes in beeld gebracht, maar de film verliest aan momentum als potentiële karakterconflicten worden opgeborgen en de makers voluit voor een shoot ‘em up gaan.

Colter mag alvast in zijn nopjes zijn want intussen is bevestigd dat zijn personage de hoofdrol mag vertolken in de officieel op groen licht gezette spin-offsequel Ship en dat Butler daarin waarschijnlijk ook eens goeiemorgen morgen-gewijs op het appel zal mogen verschijnen. Misschien komt er daarna ook nog wel een bus, tram of pink pedelec. De wegen van de cinema … ondoorgrondelijk zijn ze.