Arme Amicus. Tegen de tijd dat deze sequel op het uit 1975 stammende The Land That Time Forgot in première ging was de Britse productiefirma jammerlijk failliet gegaan: een lot dat de gelijkgestemde zielen van Hammer Horror rond die periode ook bijna te wachten stond.

Waardoor deze verfilming van Edgar Rice Burroughs’ uit 1918 stammende avonturenserial de zwanenzang werd van dit productiehuis dat zijn tijd en geld hoofdzakelijk verdeelde tussen horror en sciencefiction. Het is een testament dat best mag gezien worden voor wie in de stemming is voor amusante avonturenpulp met een hoog matineegehalte: Patrick Wayne – in 1977 eveneens de held in Sinbad and the Eye of the Tiger – leidt een expeditie naar het land uit The Land That Time Forgot om zijn verdwenen vriend Doug McClure terug te vinden. Meer trekhaak is niet nodig voor anderhalf uur kindvriendelijk gerommel tussen brullende vulkanen, grommende prehistorische beesten, een voluptueuze Raquel Welch-wannabe – hallo daar Dana Gillespie – en in samoeraipakken getoonde holenmensen. De neiging van regisseur Kevin Connor om maar weinig serieus te nemen – dit was zijn derde Burroughsverfilming op rij – is ietwat nefast voor de spanningsgraad, en ook de weinig toonvaste effecten drukken de pret voor wie een te kritische bril draagt. Het vrolijke anything goes tempo vangt de meeste van deze euvels gelukkig netjes op.

Uiteindelijk heeft The People That Time Forgot al bij al iets te weinig vlees aan de botten om echt te bekoren, maar als testament van kazig seventies B-vertier dat geprangd tussen Jaws en Star Wars nog een publiek moest zien te vinden is dit zeker een visie waard. Met als uitgooitrivia de weetjes dat David Darth Vader Prowse een van de gemaskerde holenmensen vertolkt en dat Gordon Downie uit deze film de one liner “Everyone has their breaking point – with you it’s spiders, with you it’s me” leende voor het Tragically Hip-lied Thugs, een van de muzikale parels op hun uit 1994 stammende meesterwerk Day For Night.