Een vraagstukje van eerste categorie. Als je weet dat de aarde momenteel bevolkt is door pakweg 6,5 miljard mensen en dat er per twaalf mensen een vuurwapen beschikbaar is, hoeveel wapens zijn er dan op onze blauwe planeet ? Voor wapenhandelaar Yuri Orlov temt vooral de vraag hoeveel tijd en geld het kost om de andere elf ook te bevoorraden. Lord Of War is een ongelooflijk cynische parabel die laat zien hoe wapenhandelaars (en regeringen as such) rijk worden door de gehele wereld te overbewapenen. Yuri Orlov Nicolas Cage, die misschien iets te bekend is om onder de huid te kruipen van het personage, maar die er wel voor zorgt dat hij constant flamboyant blijft), een immigrant uit de Oekraéne, ontdekt hoe hij snel geld kan verdienen : het restaurant van zijn ouders verlaten en wapens verhandelen aan de vele Russische maffiosi in de wijk Little Odessa. Na de succesvolle verkoop van een Uzi ligt de wereld voor hem open. Hij engageert zijn broer Vitalyi (een hilarische Jared Leto, wacht tot je hem zijn cocaénelijntjes ziet snuiven) als rechterhand en het duurt niet lang vooraleer alle oorlogsgebieden ter wereld bevoorraad worden door de Orlov-broers. Al gauw zwemt Yuri in bloedcash, verovert hij zijn troffeevrouw Ava (Bridget Moynahan) en is hij binnen voor de rest van zijn leven. Al blijft het gevaarlijk balanceren op een koord waaraan ook psychotische Afrikaanse warlords, concurrerende wapenhandelaren en hardnekkig doorbijtende Interpol-inspecteurs trekken...

Scenarist-regisseur Andrew Niccol heeft schijnbaar iets met maatschappijtrends. “The Truman Show” had het over de gevaren van massamedia en reality shows, “Gattaca” waarschuwde voor de gevolgen van genetische manipulatie, en “Simone” maakte een janboel van een gedigitaliseerde maatschappij. Wapenhandel is dan wel geen recent opkomend wereldzeer, het is en blijft een feit dat iedereen elke dag het gevaar loopt al dan niet bewust omver geknald te worden door een idioot met een wapen. Niccol concentreert zich enkel op de wapenhandel in oorlogsgebieden en laat zijn hoofdpersonage figureren in zowat alle oorlogshaarden op de wereldbol. We zien hem dikke vriendjes worden met de dictator/president in Liberia, zien hem het wapenarsenaal uit Oekraïne verkopen na de val van het communisme en horen hem zeggen hoe hij aan iedereen wapens verkocht behalve aan Osama Bin Laden. Niet omdat hij niet kon, maar wel omdat Osama’s cheques destijds steeds ongedekt waren. Een cynisch filmpje dus, met veel hooi op de vork en met meer dan één focus. De voice over van Nicolas Cage is vaak hilarisch en deprimerend tegelijkertijd, de scènes tussen Cage en Moynahan lijken weggelopen uit een romantische komedie voor het “Friends”-publiek, Jared Leto waant zich in Tarantino-land en vijf minuten later krijg je plots beelden te zien van kindsoldaten of massamoorden in West-Afrika. Niccol bouwt zijn gitzwarte ‘komedie’ dan ook niet zozeer op als een nauw afgemeten verhaal, maar eerder als een anekdotische opeenvolging van extracten uit Yuri’s orderboekje. Hij speelt met verschillende verhaal- en regiestijlen, en gaat daarbij soms wel eens over de schreef. Voordeel is dan wel dat de film geen kans krijgt om vervelend te worden, daar je nooit echt weet wat de volgende scène gaat brengen. Een beetje hetzelfde stramien dat Tony Scott gebruikte voor “Domino”, met als verschil dat Niccols aanpak niet afstompend werkt.

“Lord Of War” is waarschijnlijk geen spek voor ieders bek, maar de interessante cast, het knappe gegeven en de stilistische inkleding houden in elk geval wel steeds de aandacht gaande. En Niccol is er gelukkig ook de man niet naar om ons met een sentimentele kluit in het riet te sturen : Orlov is aan het eind nog steeds dezelfde machiavellistische grootverdiener als in het begin. Ook al is hij dan maar een radertje in een netwerk van gewetenloze wapenverhandelende regeringen in overheidsinstanties.