Helden. Superhelden. Ze zijn van alle tijden. En spreken tot de verbeelding. Batman, Superman, Iron Man, recent zelfs nog Ant-Man, you name it, er werden al aardig wat films over gemaakt. Een groot deel ervan kreeg een eerste bekendheid door middel van strips en dat is bij “The Fantastic 4” niet anders.

Marvel is het ‘instituut’ dat een kast vol dergelijke personages heeft en dus naar hartelust kan jongleren met de superkrachten van het assortiment helden en die vervolgens samen in één film bundelen wat voor nogal wat filmvuurwerk kan zorgen. Alhoewel de fantastische vier uit deze langspeelfilm natuurlijk hun oorsprong vinden in één en dezelfde strip.

Het is nog te vroeg om te stellen dat de minder gekende krachtpatsers uit “The Fantastic Four” de tand des tijds zullen doorstaan, feit is dat ze nu wél terug zijn in een film die tekstueel nauwelijks verschilt van zijn voorganger uit 2005. “The Fantastic Four” werd zo’n beetje “Fantastic 4” en hupla, daar gaan we weer voor een nieuw rondje heldenvertier op het grote scherm.
De helden van toen (Jessica Alba, Ioan Gruffudd, Chris Evans en Michael Chiklis) hielden het voor bekeken en we moeten het nu stellen met, toegegeven, waardige vervangers.

Reed Richards (Miles “Whiplash” Teller) is een dromerige jonge knaap van 12 die als opdracht voor school een uiteenzetting geeft over de dingen waar hij elke dag mee bezig is. Het verplaatsen van voorwerpen van de ene naar de andere plaats/locatie, het is iets waar hij nu al een hele tijd aan werkt en wat zijn eindstadium heeft bereikt. Flauwekul volgens de leraar en Reed mag iets anders en beters uitzoeken om voor te dragen, veel meer dan een herkansing zit er dus niet in voor zijn ambitieuze teleporteerplannen.
Nochtans brengt het kereltje een eerste test in Oyster Bay Long Island New York (na het vinden van een (stroom)omvormer én met de medewerking van klasgenoot Ben) tot een goed eind. Dat de hele buurt hierdoor zonder stroom zit is een gevolg van deze eerste al bij al geslaagde test maar dat moet men er dan maar bijnemen.
Vier jaar later is de machine die het allemaal voor elkaar moet brengen al wat verfijnd en kan Reed zijn kunstje aan een groter publiek tonen. Met een beter resultaat maar helaas ook in aanwezigheid van dezelfde leraar én met dezelfde negatieve reactie als gevolg. Gelukkig is Dr. Franklin Storm (Reg E. Cathey, op basis van zijn stem lijkt hij wel de broer van Barry White maar hij is het dus niet) van Baxter Enterprise ook aanwezig. Bij het zien van de geslaagde demonstratie biedt hij onze jonge wetenschapper prompt de mogelijkheid om toe te treden tot het ambitieuze ‘Baxter Program’. En Reed is niet alleen, zijn zoon (Michael B. Jordan die de smaak van held al te pakken kreeg in “Chronicle”, nu in de rol van Johnny Storm) en zijn geadopteerde dochter (Sue Storm, rol van Kate Mara) voegen zich bij het team dat als vierde man de kerel opzoekt die vroeger ook al met dezelfde techniek bezig was; Ben (Jamie Bell uit “Billy Elliott”).
Nu heeft het viertal de ruimte, de centen, de apparatuur en natuurlijk ook de motivatie en kennis om het teleporteren verder te zetten in de vorm van de ‘Quantum Gate’. Eerst met een aap (GAIA, kijken jullie even de andere kant op ?), daarna met mensen. De geslaagde test met de aap en de nieuwe machine zorgt er echter voor dat men vanaf dit moment de NASA wil inschakelen om het project verder te zetten. Tot groot ongenoegen van het viertal. Waarna de drie besluiten om zich samen met Ben (de klasgenoot van vroeger) stiekem naar de andere dimensie over te zetten. Iets wat niet zo vlot verloopt als verwacht en het begin is van heel wat ellende. En het opstarten van ‘Area 57’, een ultrageheime locatie…

Het zijn Stan Lee en Jack Kirby die in november 1961 al (!) uitpakten met de eerste editie van “The Fantastic Four”. Het duo liet zich voor een stuk inspireren door de straling die zou vrijkomen bij het gebruiken van nucleaire wapens wat dus met enige fantasie leidde tot de personages van “The F4”. In 2004 volgde dan een soort van update door middel van zestig edities van “The Ultimate Fantastic Four”.
Voor velen zal filmmaker Josh Trank niet alleen een nobele onbekende zijn maar ook een verrassing dat hij de kans kreeg om een grote titel als “Fantastic Four” te gaan regisseren. De uit Los Angeles afkomstige Trank filmde zich voor het eerst in de kijker in 2007 toen hij een kortfilm van 85 seconden (!!) maakte die gerelateerd was met Star Wars. Het filmpje werd op het internet gegooid, ging viraal zoals dat tegenwoordig zo mooi heet en werd in zijn eerste weken miljoenen keer bekeken. Onder hen een aantal mensen tewerkgesteld bij Fox en uitgerekend zij gaven Trank de kans om een heuse langspeelfilm te gaan maken voor de grote studio : in februari 2012 werd “Chronicle” bij ons uitgebracht en wie die film zag zal weinig moeite hebben om de gelijkenissen te zien met het huidige “Fantastic 4”.

“Fantastic Four” werd opgenomen in Baton Rouge, Louisiana. Het ondergronds labo van de Baxter Building werd opgetrokken in de Celtic Studio’s, iets waar men maar liefst drie maand aan heeft gewerkt. Een gesloten ziekenhuis in de buurt bleek een geschikte locatie voor de scènes die zich afspelen in ‘Area 57’. De filmmakers kregen dan ook vrij spel om het ziekenhuis met zijn lange gangen volledig te verbouwen en aan te kleden in functie van de film(locatie) wat gelijkstond met twee maand hard werkenHet hospitaal ging overigens tegen de vlakte na het beëindigen van de opnames.

Zoals je merkt is “Fantastic Four” geen film die de superhelden zoals we ze kennen en verwachten zomaar op de kijker afschiet en ze dan maar 100 minuten hun heldhaftige kunstjes laat doen. De aanloop is vrij lang, voor sommigen allicht te lang en de enige reden hiervoor is om de historiek van de personages, eigenlijk wat voorafging, wat te gaan duiden. Eens de protagonisten aan de overkant zijn ben je niet alleen in de tweede helft van de film beland, het lijkt er even op dat “Fantastic 4” een rondje science-fiction wordt zonder enige slagkracht. Eens onze mutanten ten tonele verschijnen zou de fun pas echt moeten beginnen maar het blijft allemaal aan de dunne kant. Wat volgt bevestigt dat wij nog maar zelden op voorhand echt warm liepen voor dit soort van comic book heldenfilms. Het scenario is zo rechtlijnig als het maar kan dus ontbreekt zelfs het minste oops- of wauw-moment, laat staan dat er iets gebeurt wat je niet had verwacht, het script bewijst dat je geen genie moet zijn om het scenario van een Hollywood-film te schrijven.
“Fantastic Four” komt hiermee dus niet uit boven het niveau van de eerste “Fantastic” film en kan dus helemaal niet – ik herhaal helemaal niet – vergeleken worden met bv. De “Avengers” films uit 2012 en 2015. “Fantastic Four” is dus allesbehalve een fantastische film.