Een van de meest beruchte Death Wish-rip-offs is deze groveborstelversie met Robert Ginty als Vietnamveteraan die na een aanslag op zijn beste vriend met wraakwoede in de ogen doorheen de straten van New York trekt. Daarbij brengt hij niet alleen het straattuig om dat zijn vriend verlamde, maar richt hij zijn pijlen en navenante schiettuigen eveneens op ander krapuul.

The Exterminator was vanaf dag één een schandaalprent: de filmkeuring in Amerika zwaaide met een X-rating en in tal van landen was de film enkel in een (zwaar) gecensureerde versie te zien. Al werd de integrale onversneden versie naderhand wel overal netjes uitgebracht. Was het niet op video, dan toch zeker op dvd. Vergeleken met de reputatie van de film is het resultaat bij nader inzien eigenlijk verrassend tam, al blijft het natuurlijk wel exploitatie met een ranzige rand. De bloederigste scène is de proloog waarin een Amerikaanse soldaat wordt onthoofd door de Vietcong. De make-upeffecten in die scène zijn van de hand van Stan Winston en Tom Burman, die later hun stempel zouden drukken op tal van grote Hollywoodproducties. Voor de rest suggereert Glickenhaus meer dan hij daadwerkelijk toont. Wat niet wegneemt dat The Exterminator nogal gretig de nadruk legt op onappetijtelijke details, getuige de scènes waarin een prostituee met een soldeerbout wordt verminkt of een bejaarde dame nogal zwaar wordt afgetuigd. De meest gedenkwaardige scène is alvast die waarin Ginty een maffiabaas door een vleesmolen haalt en waarmee Glickenhaus de lachers op zijn hand krijgt door te focussen op de stapel gehakt die uit de molen rolt.

Een goede film is The Exterminator niet: Glickenhaus’ pogingen om alles sociaal relevant te onderbouwen – het lied Theme for an American Hero tijdens de eindgeneriek is ronduit hilarisch – houden geen steek en zijn zelfs hypocriet, en de scènes waarin een politieagent – camp classic-acteur Christopher George – een romance beleeft met verpleegster Samantha Eggar zijn belabberd in het geheel gemixt. Het succes van de prent – het enthousiasme van het grindhousepubliek was omgekeerd evenredig met de vernietigende recensies van de serieuze filmjournalisten – leidde vier jaar later naar de door The Cannon Group gedraaide sequel Exterminator 2 waarin Ginty opnieuw zijn vlammenwerper mocht oppoetsen.