Dat Richard Gere goede maatjes is met de Dalai Lama is gekend. Dat hij dit niet doet om zichzelf in de kijker te zetten lijdt geen twijfel. Dat Julia Roberts heel wat sympathie heeft voor één of andere godsdienst of groepering was ons niet gekend. En dat ze dit doet om een maximale aandacht te krijgen voor haar zelf of haar carrière kan moeilijk ontkend worden. Want anders zou deze Eat Pray Love een betere of zelfs veel betere film geworden zijn maar daarover straks meer. Roberts ging nog een stap verder en liet een tijd terug via zoveel als mogelijk informatiekanalen het bericht de wereld in sturen als zou ze zich bekeerd hebben tot het hindoeïsme, voor alle duidelijkheid de religie of beweging in kwestie in Eat Pray Love. Bijzonder twijfelachtig, want mocht het al zo zijn, dan had ze de hoofdrol wel met meer overtuiging gebracht dan nu het geval was. En was het voor de goedgelovige kijker toch wel wat duidelijker geworden wat religie kan betekenen voor iemand, hoe die kan beleefd worden en wat voor een belangrijke rol die kan gaan spelen in een mensenleven, niet zelden op kritische of moeilijke momenten.

Dat is dan ook het enige wat Eat Pray Love toch een klein beetje aangeeft, het feit dat het precies op dat soort van sleutelmomenten is dat men het roer op vele vlakken omgooit. Zo ook met Liz Gilbert (Julia Roberts). Zij is pas gescheiden en begint zich vragen te stellen over een en ander. Eens ze getrouwd is en een tijd met haar man is ingetrokken in een luxe appartement in New York gaat ze heel wat dingen in vraag stellen. Is dit het leven wat ze eigenlijk wou, waar ze zolang naar uitgekeken heeft ?  Eigenlijk niet denkt ze zelf en ze gooit het roer volledig om waarbij je als kijker onmiddellijk de filmmenu krijg voorgeschoteld die in drie gangen dient verorberd te worden, haar thuisbasis New York even buiten beschouwing gelaten : Italië, India en Bali. Op die drie plaatsen doet Liz vanzelfsprekend van alles en nog wat maar de hoofdbrok is respectievelijk eten, bidden en liefhebben. Liz heeft besloten om meer dan vroeger te genieten van het leven en dat niet langer te leiden zoals dat door de massa gebeurt. Geen huisje, tuintje, keukentje,... scenario meer dus voor de levensfilm van Liz.

Het is niet verrassend dat Eat Pray Love gebaseerd is op de levenswandel van iemand die het haar voordeed in haar échte leven. Roberts las de memoires van Elizabeth Gilbert al in 2006 toen die voor het eerst werden verspreid. Eat Pray Love werd een ongelooflijk succes en er werden van het boek alleen al in de States maar liefst 6.2 miljoen exemplaren verkocht. Het feit dat het boek in maar liefst 40 talen werd vertaald geeft aan dat de levenswandel van Elizabeth Gilbert ook ver buiten de grenzen van de US of A aansloeg.
Regisseur Ryan Murphy schreef samen met Jennifer Salt het scenario voor de film en probeerde door middel van gesprekken met Gilbert haar ervaringen zoveel als mogelijk waarheidsgetrouw weer te geven in de film (Althans, dat was het opzet...).
De makers van Eat Pray Love zijn er in geslaagd om de film op te nemen op de (échte) locaties waar het hem om gaat in de film en dan nog in chronologische volgorde

Eat Pray Love richt zijn pijlen dus op drie gegevens alhoewel er niet echt sprake is van drie afzonderlijke delen of hoofdstukken en het allemaal wel min of meer overloopt in elkaar. Iets zegt ons dat het religieuze luikje het belangrijkste is en uitgerekend daar bolt Julia Roberts toch wel flink te kort. Veel meer dan wat shots van haar tussen enthousiast zingende medegelovigen en wat beelden van de omgeving waarin deze mensen zich bewegen is er niet. Wie naar India trekt om er zich op vlak van religie 100 % te geven doet dat met een onwaarschijnlijke overtuiging en betrokkenheid, het wordt een 'way of life' op zichzelf, er wordt een weg ingeslagen die verregaande consequenties heeft. De momenten van mediteren zijn intens en allicht veel sterker dan bij andere religies, maar Julia Roberts slaagt er niet in om dit allemaal op de kijker over te brengen. Met een typerend kransje rond de nek alleen overtuig je natuurlijk niet, verre van zelfs.