Sommige thrillers moeten het hebben van geëlaboreerde plots waarin zich achter elke nieuwe deur een twist of verrassende wending kan verschuilen. Of van achtervolgingsscènes waarin de adrenaline in het rond vliegt als de modder van een heen en weer schuddend hangbuikvarken. Andere zoeken dan weer de spaarzaamheid op: met weinig dialogen en met weinig personages, en confrontaties die op het scherpst van de (economische) snee worden uitgevochten. “The Disappearance Of Alice Creed” eet van beide walletjes mee: er zijn hoop en al drie personages en de film speelt zich hoofdzakelijk op één locatie af, maar toch zijn er genoeg twists en wendingen om na een kwartier bij lange na nog niet te weten welke richting de prent zal uitgaan.

Wel ogenblikkelijk duidelijk is dat er nogal wat komt kijken bij het ontvoeren van een vrouw. De overzichtelijke handleiding waar deze film mee uit de startblokken schiet, biedt meteen een handig antwoord op de vele hoe en doe-vragen. Een spits gemonteerde handleiding trouwens, waardoor het meteen duidelijk is dat dit Brits filmpje genoeg panache in huis heeft om uit te groeien tot een kleine en fijne thriller. En dat ook doet.

In die pakweg eerste tien (dialoogloze) minuten zien we hoe twee mannen, Danny (Martin Compston, die als zestienjarige debuteerde in Ken Loach’ “Sweet Sixteen”) en Vic (Eddie Marsan) snode plannen smeden en uitvoeren. Ze kopen doe-het-zelftuigen, isoleren een kamer, maken hun bestelwagen geluiddicht, maken een bed op, halen touwen, handboeien en dekens, nemen zowaar even tijd om wat te eten, installeren sloten en kijken elkaar uiteindelijk aan met een blik van: het is tijd. Waar het tijd voor is, blijkt als ze een vrouw in hun bestelwagen proppen om er vervolgens mee naar de geïsoleerde kamer te rijden, en er haar vastbinden, uitkleden en zo’n yukkie mondsnoer met bal in de mond klemmen.

Wie na deze eerste naakte passage met Gemma Atherton (want zij is het ongelukkige schaap van dienst) denkt vertrokken te zijn voor een rondje 'torture porn' is er echter aan voor de moeite. “The Disappearance Of Alice Creed” is in de eerste plaats een poets wederom poets-thriller waarin de kaarten die bij het begin worden geschud niet noodzakelijk degene zijn die bij het eind van het spel nog op tafel liggen.

Want uiteraard roept de aftrap heel wat vragen op. Zoals daar zijn: is het een toevallige ontvoering ?  Waar hebben de twee ontvoerders elkaar leren kennen ?  Wat zijn hun plannen met Alice ?  Vertrouwen ze elkaar wel ?  Zijn ze echt tot geweld in staat of plegen ze blufpoker ?  Typisch zo’n filmpje dus waarbij je voelt dat je gaandeweg heel wat zaken te ontdekken hebt. Opvallend is dat de antwoorden steek houden en er geen onnodige plottwists worden geëtaleerd. Wat niet wil zeggen dat er zich geen spannende scènes ontwikkelen.

Vlekkeloos is het parcours van debutant J. Jameson echter niet: daarvoor voelt het af en toe iets te theatraal aan en ontbreekt het de climax wat aan de benodigde oempf. Wat niet wegneemt dat deze ontvoeringssaga ook tijdens de mindere momenten netjes blijft boeien, zelfs al is het eindresultaat bij lange na niet stout genoeg om uit te groeien tot een onder de huid kruipende cultklassieker. Maar het bezit genoeg gravitas om anderhalfuur lang het thrillerminnend beest in jezelf een lekkere portie voer toe te gooien. Zij het zonder extraatje: zelfs als dat beest enkel maar wil zien hoe de trailer in elkaar steekt, zal het zich genoodzaakt zien YouTube te raadplegen.