The Descent steekt met kop en schouderbladen uit boven de andere horrorprenten uit de recente genregolf. Het mag allemaal weer een beetje gruwelijker en bloediger, ook als het om een film gaat die door een grote studio in de bioscoop of op dvd wordt gedropt. De tweede film van de Brit Neil Marshall (Dog Soldiers) kijkt niet op een liter bloed meer of minder, maar toch is The Descent meer dan zomaar een filmpje met niet-functionele gruwel. Marshall mengt drie van zijn favoriete genreprenten (Deliverance, The Shining en Alien) vakkundig door elkaar en het resultaat houdt mooi het midden tussen een survivaltocht waar van alles misloopt, een kijk in de psyche van een getormenteerde persoon die afglijdt naar de waanzin, en een strijd op leven en dood met demonische wezens die het daglicht terecht schuwen. En het knappe van de onderneming is dat de film ook op die drie vlakken scoort.

Sarah, Juno en Beth zijn drie vriendinnen die er een gewoonte van maken hun vakanties zo actief mogelijk te houden: rafting, bergbeklimmen, hiking... als het maar avontuurlijk is. Maar het tochtje waar The Descent mee aftrapt, loopt falikant af voor Sarah. Na de dood van haar dochtertje is zij zichzelf niet meer. Een jaar later nodigen Juno en Beth haar toch opnieuw uit voor een speleologievakantie in het Amerikaans hooggebergte, samen met nog drie andere vriendinnen. De zes vrouwen krijgen al snel meer kicks dan hen lief is. Juno troont hen immers mee naar een dusver nog niet ontdekte rotsformatie en dus niet naar de souvenirwinkelvriendelijke Boreham-grot. Onbekend blijkt algauw dubbel zo gevaarlijk, zeker als de stoere dames na een paar afdalingen niet meer weten waar de uitgang te zoeken. Ook de lichamelijke letsels waarmee ze te kampen krijgen zijn van een groot 'yauwtsch'-gehalte. Bovendein blijken de spelonken de thuishaven te zijn van een troep blinde kannibalistische Gollum-lookalikes. Terwijl de overlevingskansen van de vrouwen zienderogen slinken, wordt Sarah ook nog eens geconfronteerd met stemmen en mysterieuze verschijningen, hetgeen leidt naar een bewust dubbelzinnige climax waarin niet alles is wat het lijkt...

The Descent heeft voor elke horrorliefhebber wat wils. Touching The Void-adepten krijgen ongetwijfeld een kick bij één van de vele spanningsbogen uit het eerste 'kalmere' uur, liefhebbers van monsters in alle soorten, maten en gewichten halen hun adrenalinefix uit het laatste deel. En degene voor wie het allemaal wat metafysisch filosofisch mag zijn, kan dan weer een boompje over de laatste vijf minuten opzetten. Het belangrijkst is echter dat Marshall zich in alle segmenten thuis voelt, en dat hij geen compromissen sluit.

De claustrofobische spanning is bij momenten te snijden, en de grotbewoners zijn meer dan zomaar Alien-klonen. Bovendien laat Marshall zijn camera ook niet altijd wegdraaien tijdens de bloederige momenten: ingedrukte oogbollen zijn je deel als je het schijfje in de dvd-speler schuift, om over de kniezwengel nog maar te zwijgen. Cool gruwelfilmpje dus, dat ook cool in mekaar steekt, zo leren ons de extra's.

De 'making of' van ca. 40 minuten bevat naast de gebruikelijke bla bla ook heel wat werkopnames. De grotten werden allemaal in de studio gebouwd en zien er deels door hun knappe production design, deels door een overtuigende belichting (of net het gebrek daaraan) zeer levensecht uit. Door geldgebrek werden sommige grotten trouwens meermaals gerecycleerd en opnieuw aangekleed. Creatief met cash. Ook het totstandkomen van de make-up effecten wordt belicht. En zelfs als je weet hoe het 'bot door de knie'-moment werd gerealiseerd blijft het er heel gruwelijk uitzien. Niet de meest diepgravende making of ooit, maar best wel interessant en relevant, en het biedt een mooi antwoord op de vraag 'hoe werd de film gemaakt en hoe deden ze die effecten toch'. Voor de meer geïnteresseerden is er een (niet-ondertitelde) commentaartrack van Marshall en de actrices.

Ook nog in het bonuspakket : 8 minuten aan uitgebreide scènes, 11 minuten vergelijking tussen het storyboard en het uiteindelijke resultaat en twee sfeervolle trailers die mooi de toon van de film zetten zonder al te veel (om niet te zeggen niets) van het verhaal te verklappen. Net zoals een trailer hoort te zijn dus. Ook nog even dit: de Benelux-versie van The Descent zit in een tinnen doosje met stoffen bewaarinlay. Het ziet er daardoor 'verzamelig' uit, maar tegelijkertijd is het metaal niet krasvrij en je zit dus al gauw met een zeer gebruikt uitziend hoesje dat je niet kan vervangen. Maar goed, da's een detail en net zoals bij een boek is het niet de cover die telt, maar de inhoud. En daar valt bij deze verzorgde uitgave van A-Film weinig op aan te merken. Een verplichte titel voor iedere horrorfan.