‘This Is Far From Over’, riep Frank Stallone in een kwade bui nadat zijn broer Sly geen Oscar kreeg voor zijn bijrol in Creed. Prijsbeest Mark Rylance – die schitterde in Steven Spielbergs Bridge of Spies – werd door Frank zelfs publiekelijk beschouwd als een ‘nobody’. En via Twitter liet hij registreren dat de Academy beschaamd moest zijn omdat Sly en niemand anders de Oscar verdiende. Om daar nog aan toe te voegen: “Indien ik Mark Rylance was, ik zou me diep schamen”. Humor lachen humor. Zeker omdat Frank een dag later alweer via Twitter wat gas terugnam om zich te excuseren bij Rylance die hij alsnog “a fine actor” noemde. Hij bleef wel bij zijn standpunt dat Stallone de terechte winnaar was. Lachen humor lachen.

Stallone won dus geen Oscar voor Creed, maar kreeg er wel een Golden Globe voor. En dat is toch ook een verdienste voor een acteur die meer verguisde dan gelauwerde rollen op zijn conto heeft staan – en dan drukken we ons nog voorzichtig uit. Het is natuurlijk wel een feit dat Stallone hier een mooie en ontroerende vertolking neerzet, die bovendien een cirkel sluit die begon met het Oscarwinnende Rocky. Dat is sentiment waar de Academy zeker zou durven voor vallen, maar daar staken Spielberg en Rylance dus een stokje voor.

Creed is eerder een spin-off dan een sequel, en naar de letter geen Rocky VII pur sang. Rocky Balboa is ditmaal eerder een - weliswaar omnipresent – bijrolpersonage, de echte hoop en glorie is weggelegd voor Adonis Johnson Creed, de zoon van Apollo Creed. Zoals een beetje fan weet werd Apollo (destijds vertolkt door Carl Weathers) in Rocky IV naar de boksring in de eeuwige jachtvelden gemept door de stoute Rus Ivan Drago. Adonis werd pas geboren na de dood van zijn vader. Toch is hij vastbesloten om in diens voetsporen te treden. De genen heeft hij alvast: al op jonge leeftijd was Adonis een vechtersbaasje die conflicten liever met de vuisten dan met zijn mond beslechtte. Na een zoveelste aanvaring in een instelling besluit Apollo’s weduwe (Philycia 'The Cosby Show' Rashad) om haar zoon onder de vleugels te nemen. Een goede beslissing, zo blijkt. In het ouderlijk huis groeit Adonis uit tot een jongeman die zijn agressie onder controle kan krijgen. Een goedbetaalde carrière in de financiële wereld ligt zelfs in het verschiet. Het bloed kruipt echter waar het niet gaan kan: Adonis wil boksen en zo zijn vader eren. Hij doet dat meestal clandestien in Mexico, maar zijn droom is om een echte professionele bokserscarrière uit te bouwen. Nadat hij ontslag heeft genomen en daarmee afstand nam van zijn miljoenencarrière, trekt hij naar Philadelphia. Daar rekent hij op de coachende hulp van Apollo’s vroegere boezemvriend – Rocky Balboa dus. Rocky is echter niet van plan om het verleden terug op te rakelen en Adonis te helpen zijn droom te verwezenlijken. Tenminste, niet in het begin. Uiteindelijk kruipt ook bij Rocky het bloed waar het het liefst stroomt.

Verhaaltechnisch heeft het script van Creed weinig nieuws te bieden: alle boksfilmclichés worden netjes en zonder verrassingen afgevinkt. Toch is er ruimte voor emotie, vooral voor wie fan is van de eerste Rocky, sequels al dan niet inclusief. Het doorleefde spel van Michael B. Jordan, de kloeke regie van Ryan Coogler en de treurige ogen-bijrol van Sylvester Stallone vormen samen genoeg koopwaar om van een geslaagde zit te spreken. Al kon het hier en daar zeker wat korter. Of urgenter. Of verrassender. Alles lijkt net iets te braaf en voor de hand liggend uitgetekend, getuige Adonis’ romance met het frêle buurmeisje of Rocky’s ouderdomsbroosheid die symbolisch extra in de kankerverf wordt gezet. Het feit dat Creed in de eerste plaats een liefdevolle hommage is aan de klassieker van weleer en geen goedkope cash-in scheelt echter een serieuze slok op de borrel. Wat niet wegneemt dat Creed bij vlagen meer een eerbetoon is dan een film die op eigen poten staat. Zeker in het eerste uur zoekt Coogler nog wat naar het juiste ritme, in het tweede uur valt alles grotendeels in de plooien. Met als orgelpunt een sterk gechoreografeerde boksconfrontatie in de ring. De acteur die Creeds opponent speelt (Tony Bellew) is trouwens echt bokser, wat de authenticiteit dan weer sterk ten goede komt. Ook andere professionele boksers komen in cameo’s langs.  

Het is alvast passend dat Coogler op zijn beurt moest knokken om Creed daadwerkelijk te mogen maken. Coogler vroeg al een hele tijd terug aan rechtenhouder Stallone of hij een film rond de zoon van Apollo Creed mocht maken. Sly hield aanvankelijk de boot af, maar wierp toch het anker uit nadat hij Cooglers sterke debuut Fruitvale Station onder ogen kreeg. Stallone zal zich het groene licht alleszins niet hebben beklaagd. Cooglers broodje lijkt eveneens gebakken, daar hij door Marvel werd gevraagd om de regie van de superheldenfilm Black Panther op zich te nemen.

Warner gooit drie extra’s in de Blu-rayring. Eentje daarvan is een aanrader voor wie nog eens een spoedcursus Rocky wil. In 'Know the Past, own the future' kijken onder meer Stallone, Coogler en Jordan terug op de iconische erfenis van de boksfranchise. Je krijgt er zowaar zin van om de volledige reeks nog eens opnieuw te bekijken. 'Becoming Adonis' focust zich op de zware training die Jordan moest ondergaan om er geloofwaardig uit te zien als professionele bokser. Daarnaast zijn er nog elf aan elkaar gemonteerde verwijderde scènes.