Wat hebben die Zuidkoreanen toch met hamers ?  Na de onfrisse praktijken met het werktuig in Chan-Wook Parks cultmeesterwerk “Old Boy”, is de hamer ook in “The Chaser” (ofte “Chugyeuogja”), Hong-Jin Na’s voortreffelijke debuutfilm het geprefereerd moordwapen van dienst.

Centraal in deze veellagige thriller staat Joong-Ho (Kim Yun-seok), een ex-agent die het grote geld probeert te verdienen als pooier in Seoul. Er wordt nooit rechtstreeks gezegd waarom Joong-Ho het korps verliet/moest verlaten, maar in een scène wordt wel zwaar gehint naar een corruptieschandaal. Echt veel geluk heeft Joong-Ho trouwens niet met zijn nieuwe carrièrekeuze: op korte tijd verdwenen twee van zijn meisjes met de noorderzon, en hij vermoedt dat ze aan de haal zijn gegaan met de voorschotten die hij hen uitbetaalde. Een andere werkneemster, Mi-Jin, heeft dan weer te kampen met een hardnekkige griep en is niet echt in de stemming om mannen te entertainen. Onder druk van Joong-Ho stemt ze toch toe om af te spreken met een cliënt. Nog voor het afspraakje goed en wel uit de startblokken is geschoten, ontdekt Joong-Ho dat zijn meisjes verdwenen nadat ze een afspraak hadden met een man die bekend staat om zijn aggressieve trekjes. En yep, uiteraard is dit ook net de man waar Mi-Jin mee heeft afgesproken. Wanneer Joong-Ho geen gehoor krijgt op Mi-Jins telefoon gaat hij zelf op zoek naar haar, en komt op het spoor van de op zijn zachtst gezegd raar reagerende Yeong-min (Jung-woo Ha). Joong-Ho probeert met niet al te zachte hand te achterhalen of Mi-Jin nog leeft, en komt zo midden in een bizar machtsspel terecht met een mesjogge psychopaat langs de ene en niet minder abnormaal agerende wetsdienaars aan de andere kant…

Hong-Jin Na neemt veel tijd om de politiepraktijken van ‘Seoul’s finest’ op de korrel te nemen. De strijd tussen de gewone agenten en het speciaal interventieteam vertoont zowaar zelfs raakpunten met “De Zaak Alzheimer”, maar de interne machtstrijd gaat hier nog verder. Zo heeft bijvoorbeeld de politiek gevoelige actie van een man die uit frustratie uitwerpselen naar de burgemeester van Seoul werpt ook zijn weerslag op de zaak van de verdwenen callgirls. Na schildert het politieapparaat af als een poel van corruptie en niet zo koosjere afspraken, waarin maar weinigen het nauw nemen met de waarheid. De cineast stuurt zijn film hierbij meer dan eens op het brede komediepad: wanneer de politie tijdens een cruciale scène wordt opgebeld, zien we een shot van een politieauto waarin agenten liggen te slapen. Een en ander botst geregeld met de ijzingwekkende thrillerstructuur die het hart vormt van “The Chaser”. Indien Na die scenariosprongen wat compacter had gehouden, dan scoorde deze film nog hoger op de waarderingstrap.

Op de sport die “The Chaser” zich nu toeëigent is het daarom niet minder goed toeven: Na weet wat sfeerscheppen is, en tussen de scènes met klungelende of niet zo koosjere agenten door gaat het nekvel gegarandeerd omhoog wanneer de nadruk ligt op de mesjogge met hamer en beitel zwaaiende psychopaat. De scène waarin Mi-Jin probeert te ontsnappen aan haar belager legt al snel de lat hoog voor de terreurscènes die volgen. Na weet bovendien hoe hij een scène gruwelijk kan inkleuren zonder alles direct te tonen: zet je maar schrap voor een loeiharde scène in een kruidenierszaak die een donkere en redemptieloze climax op gang trekt.

Joong-Ho is bovendien een interessant personage: in het begin lijkt hij wat op een slungelige loser, maar uiteindelijk kruipt zijn verbeten zoektocht naar Mi-Jin volledig onder de huid en wordt hij een anti-held die niet zou misstaan in het oeuvre van pakweg Brian De Palma. Coole cinema.