Eén van hollywood's nieuwste rages is het belichten van het gouden tijdperk van de georganiseerde misdaad in Amerika. Ergens kun je wel de vraag stellen of dit nog echt nodig is na het imposante The Untouchables van Brian De Palma, toch al weer zo'n vijf jaar geleden. Maar goed, na The Evil Empire is er nu ook Billy Bathgate, de nieuwste van Robert Benton, in 1979 eventjes één van Amerika's meest gerespecteerde regisseurs na het Kramer vs Kramer succes.

Uithangbord van deze prent is de gangster Dutch Schultz (Dustin Hoffman, voorlopig nog zonder haak aan de hand), wiens fortuinlijke hoogdagen al een tijdje achter hem liggen, maar zelfs een 'oude' gangster kan nog razend gevaarlijk uit de hoek komen.

Dat ondervindt ook de jonge Billy Bathgate (Loren Dean), een straatjongen die opgenomen wordt in Schultz' vastte kring, waar hij als manusje van alles mag fungeren. Voor Billy is Dutch dan ook een ware held, maar de steeds met geweld gepaard gaande woede-uitbarstingen van zijn idool plaatsen al vlug een domper op de pret.

Vooral omdat Schultz steeds meer in moeilijkheden verzeilt, o.a. door de rijzende ster van rivaliserende 'collega's' zoals Lucky Luciano, en als Billy dan ook nog een romantische genegenheid opvat voor Drew Preston (Nicole Kidman), Schultz' nieuwste verovering, gaat het er ook voor hem benauwd uitzien.

Net zoals The Evil Empire is Billy Bathgate een boeiend, maar niet echt overweldigend gangsterepos. Bij The Evil Empire lag dit hoofdzakelijk aan het overvolle scenario, Benton pakt het door Tom Stoppard (scenarist van The Russia House) geadapteerd verhaal opvallend gematigd aan. Hoofdprobleem is echter het feit dat je nooit echt weet op wie Benton zich wil concentreren: op de gangsters of op zijn 'leerling'. Maar een alweer knap gereconstrueerd tijdsbeeld, een sterke Hoffman en een meeslepend gegeven staan garant voor een scherpe blik in het maffiavizier.