Wanneer je Samuel L. Jackson in volle glorie in legerplunje op de poster ziet staan, met daarnaast het gezicht van John Travolta, dan belooft dit toch wel wat vuurwerk. Op het vlak van muziek in elk geval geen Ravel bijvoorbeeld. Ravel betekent de Bolero en dat is nu net het eerste wat je hoort bij Basic. Basic is een film die je alles brengt wat je niet verwacht. Denk dus op geen enkel moment dat je hebt uitgevist wat zich in de jungle heeft afgespeeld. Enkel wie (mee)geschreven heeft aan het scenario van deze film weet welke nieuwe verrassing achter het hoekje schuilgaat. Bereid je dus maar voor op een script-twister van formaat, tenzij er James Vanderbilt op je identiteitskaart staat.

Het lijkt de grootste bekommernis te zijn geweest van de filmmakers om de film zo onvoorspelbaar mogelijk te maken. Wanneer we de prent enkel hierop moeten kwoteren, steken we prompt het bordje van de 10 de hoogte in. Helaas is men ook vergeten dat een groot deel van de kijkers het ook nog allemaal (een beetje) wil snappen en hier komt er jammer genoeg een kink in de kabel. Basic is een film waarbij men aan de kassa in plaats van het grote blad, gevuld met reclameboodschappen (Kinepolis, weet je wel...) beter een blanco velletje papier had meegegeven en een potlood als hulpmiddel zodat we met een schemaatje konden proberen om het allemaal nog een beetje te kunnen volgen. De beelden en scènes concretiseren de instinkers want doen niets meer dan het verhaal/alibi van de ondervraagden illustreren. Bij elke verzonnen story hoort dus een fictieve scène.

De manschappen uit de eenheid van sergeant Nathan West kennen in hun stiel allicht bijzonder weinig arbeidsvreugde. Ze worden dagelijks afgesnakt, afgesnauwd, toegeschreeuwd en getreiterd door hun commandant zodat een aantal onder hen de zwarte man grondig begint te haten. Wanneer hij zes van zijn 'Special Forces' selecteert om die na een afmattende dag in een helikopter te duwen en te droppen boven de jungle (hemzelf inbegrepen), dan weet je dat zoiets een risico inhoudt en de kans groot is dat niet alle zitjes in de chopper bezet zijn voor de terugvlucht. Slechts twee man komen er terug naar Fort Clayton: Dunbar en de zwaar gewonde Kendall. Kapitein Julia Osborne wordt belast met het onderzoek maar stuit op een muur van zwijgzaamheid, men wil enkel kwijt aan haar dat men enkel met een ex-Ranger wil praten... Bill Styles, die de eindverantwoordelijkheid heeft over de legerbasis kent gelukkig nog wel een mannetje die hieraan voldoet en neemt contact op met Hardy (Travolta). Die is ondertussen agent bij de drugsbrigade en is geschorst voor de duur van het onderzoek dat loopt tegen hem wegens omkoping. Hij krijgt Dunbar wel aan de praat nadat hij zich heeft geïdentificeerd met de tattoo op de bovenarm en krijgt een eerste versie te horen van wat zich op de grond heeft afgespeeld wanneer de orkaan Beth over de jungle raasde...

Wat die Basic- jungle betreft misschien nog dit: het was een vliegveld in Jacksonville - Florida die werd aangelegd om dienst te doen voor de belangrijke filmset. 100 palmbomen en bijna 500 kleinere planten moesten ervoor zorgen dat men zich in de Panamese jungle waande. Vier ventilatoren van twee meter hoog zorgden voor de wind, negen speciaal opgetrokken regentorens van 12 meter hoog zorgden voor de regen, water opgepompt uit een kreekje in de onmiddellijke omgeving...

En dan is er nog het bloementuiltje voor Samuel L. Jackson... Als je totaal niets met West te maken hebt en het schouwspel vanop afstand kunt volgen (als kijker van Basic bv.), dan is het bijzonder aangenaam om Samuel L. Jackson aan het werk te zien want hij is op zijn best. De waterval van cynische opmerkingen wordt gegeven met een uitgestreken gezicht en is zo gevat en grappig dat de man best nog eens aan een goeie komedie mag beginnen denken...