Antwone Fisher is een driftkikker. Er moet niet veel gebeuren of hij gebruikt zijn vuisten om het meningsverschil bij te leggen of om een giftige opmerking af te straffen. Wanneer hij weer maar eens een (blanke) collega met een krachtige rechtse de grond inklopt wordt hij op het matje geroepen. Een overtreding van artikel 128 zegt men, een overste slaan kan men bij de Amerikaanse marine niet zomaar laten passeren en er volgen sancties : 200 $ boete, een terugzetting in graad én zich laten onderzoeken door een psychiater van het korps zijn de belangrijkste van het lange lijstje strafmaatregelen die worden uitgesproken. Fisher heeft ook al niet veel zin om mee te werken met psychiater Davenport maar het is dat of zijn werk verliezen dus met een ongelooflijke tegenzin biedt hij zich toch aan op de voorziene dag en uur voor de eerste sessie.

De psych merkt snel dat hij op weinig medewerking kan rekenen bij de matroos en maakt hem duidelijk dat na drie sessies een rapport moet overgemaakt worden aan de marine-leiding met daarin een concrete aanbeveling, met andere woorden hoe het eigenlijk verder moet met hem. Langzaam maakt de terughoudendheid van Antwone Fisher plaats voor een open en eerlijk gesprek. Zo blijkt dat Antwone geen ouders heeft, zijn vader werd vermoord door zijn vriendin en hij dus nooit heeft gekend aangezien hij twee maand na zijn dood werd geboren. Zijn moeder zette haar zoon op de wereld in een vrouwengevangenis en keek hierna niet meer naar hem om. Antwone werd opgevoed in een pleeggezin, samen met zijn pleegbroers Dwight en Keith, allemaal steeds aangesproken met nikker waarbij de intonatie aangaf wie van de drie werd bedoeld. Mevrouw Tate deed dienst als pleegmoeder en behandelde de drie als een stuk vuil. Wanneer hij dan eens alleen thuisbleef viel hij in de handen van de gefrustreerde Nadine die de jongen van zes als een jongvolwassen puber behandelde en van hem ook wel een en ander terug verwachtte... Door tijdens de meestal korte gesprekken te gaan graven in het geheugen en het verleden van Antwone Fisher worden de oorzaken van de ontwrichte persoonlijkheid van de vierentwintigjarige marinier duidelijk. Tot de sessies zijn afgelopen (en het waren er vééél meer dan drie...) en Davenport hem een laatste advies geeft...

De klasse van Denzel Washington is een solide basis voor een film die het verhaal brengt van Fisher, een story die nota bene niet volledig is verzonnen. Washington (met snor zodat de Lionel Richie look niet veraf meer is mocht zijn kop nog wat groter en dikker zijn) presteert op nivea en heeft eerder al bewezen in een babbelfilmà la Philadelphia op zijn best te zijn. De echte verrassing is echter Derek Luke in de rol van Antwone Fisher. Achter zijn woede-uitbarstingen schuilt een teruggetrokken, introverte persoonlijkheid die door de slechte ervaringen uit zijn verleden nog maar weinig ruimte liet voor contact met de anderen. Derek Luke is in deze rol bijzonder overtuigend en bereikt het hoogtepunt in de scène waarin hij Mae ontmoet. Zo'n scènes koesteren we als cinema-hoogtepunten en zijn niet zo makkelijk te vinden in de massa films die ons bereiken.

Het regiedebuut van Denzel Washington is een film die lang in onze filmkalender stond vermeld voor zijn Belgische bioscoop-release maar op een dag werd afgevoerd, het zal zeker niet omwille van het niveau of de klasse van de film geweest zijn. Toch verrassend als je ziet welke rommel soms (wél) de grote zalen haalt. Het goeie nieuws is dus dat deze goeie film nu op DVD te koop is. Wie meer wil weten over de film kan 'm opnieuw bekijken met commentaar van de regisseur en de producent. Het tweede extra is een stuk waarin de echte Antwone Fisher aan het woord komt en het heel opvallend is hoe hij de Marine dankbaar is voor wat die heeft betekend in zijn leven.