De carrière van Lew Ayres kende een wat vreemde, grillige start.  Zo studeerde hij Medicijnen aan de Universiteit van Arizona maar koos er hierna voor om zich aan te sluiten bij het orkest van Henry Halstead.  Ayres speelde immers niet alleen banjo maar ook gitaar en piano.  Het was tijdens een optreden in een nachtclub in Hollywood in 1928 dat hij ontdekt werd door een talentenjager die werkte in opdracht van Pathé.

En dat het menens was bewees filmproducer Paul Bern die hem voorstelde om aan de zijde van Greta Garbo te spelen (!) in “The Kiss”.  In 1930 acteerde hij zich helemaal in de kijker toen hij te zien was als gedesillusioneerde Duitse soldaat in de prent “All Quiet on the Western Front” van Lewis Milestone, zonder enige twijfel de beste filmrol uit zijn carrière.  In 1941 profileerde hij zich als gewetensbezwaarde en weigerde dus zijn militaire dienst.

Na anderhalf jaar werken als gewondenverzorger keerde hij terug naar de filmwereld als Dokter Kildare.  Maar het onheil was geschied en zijn carrière leek gehypothekeerd door de keuze die hij destijds had gemaakt.  Hij werd vanaf dan immers gemeden door zowat alle filmstudio’s én er waren zelfs uitbaters die weigerden om een film met Lew Ayres nog te vertonen in hun bioscoop.

Hij deed hierna nog een poging om als regisseur aan de bak te komen (“Hearts in Bondage”) maar keerde vervolgens terug naar langspeelfilms.  Voor zijn rol in “Johnny Belinda” werd hij genomineerd voor een Oscar waarna hij na het begin van de jaren ’50 nog maar uitzonderlijk eens te zien was in een film.  

Lew Ayres was een gelovig man maar ook een student theologie dus verwonderlijk is het niet dat hij instond voor het schrijven, produceren én inspreken van de vijfdelige documentaire “Altars of the East” (1955), overigens gebaseerd op zijn eigen boek.  In 1976 kwam er nog een soort van vervolg in de vorm van de 150 minuten durende documentaire “Altars of the World” die hij niet alleen regisseerde en produceerde maar waar hij ook instond voor het camerawerk en de montage.

Ayres maakte een tijd deel uit van het Amerikaanse Nationaal Comité voor de UNESCO.

Lew Ayres was gehuwd met Ginger Rogers van 1934 tot 1941.  Daarvoor (1931-1933) was hij getrouwd met Lola Lane.