In de jaren ’60 was er een tweetal documentairemakers van Nederlandse afkomst die een rol van betekenis speelden in de filmwereld: Joris Ivens en Bert Haanstra. Waar Ivens overal ter wereld zijn inspiratie vond beperkte Haanstra zich tot zijn thuisland Nederland. In de naoorlogse periode was hij de meest succesvolle én meest originele Nederlandse filmmaker.

Al in zijn jeugdjaren was hij gepassioneerd door het filmen, als jonge knaap nam hij zijn eerste amateurfilms op. Aanvankelijk verdiende hij de kost als persfotograaf en schilder maar uiteindelijk werd hij in 1948 cameraman. Een jaar later voegde hij daar nog de regie aan toe, zijn eerste professionele kortfilm nam hij op toen hij 33 was.

Spiegel van Holland (internationale/Amerikaanse titel : Glass) was zijn tweede documentaire waarin hij Nederland toonde zoals het écht was, met heel veel aandacht voor zijn grachten en waterlopen. Zijn film werd in 1951 op het Filmfestival van Cannes bekroond met de Grote Prijs voor documentaires. In 1960 kreeg hij voor Glas maar liefst 20 prijzen waaronder de meest prestigieuze van allemaal : een Academy Award/Oscar. In 1970 had Haanstra meer dan 50 internationale filmonderscheidingen in zijn prijzenkast staan.

Haanstra heeft lange tijd gewerkt voor de Royal Dutch Shell Film Unit en maakte er voornamelijk kortfilms. Naast documentaires heeft hij ook een aantal langspeelfilms gemaakt maar die waren bij lange niet zo succesvol als zijn docu’s.