Vijf gevangenen van een Turkse semi-open gevangenis krijgen de toelating hun families voor een week te bezoeken. Eenverlof, al is het nog zo kort, belooft hen een snuifje vrijheid en de vijf denken dat een week zal volstaan om jarenlang verdriet envernedering te vergeten. De film draait vooral rond drie mannen en de harde ontgoocheling die hen te wachten staat eens ze buiten de muren van de gevangenis zijn. Het leven buiten de tralies lijkt wel gewoon de voortzetting van dat in de gevangenis. De muren van hun nieuwe kerker bestaan niet uit stenen maar uit strenge tradities en morele dwang. Vertrekkend van de relaties van de gevangenen tracht Yol het menselijk landschap van Turkije te schilderen. De onderdrukking van de bevolking, en speciaal van de Koerden, de plaats van de vrouw in deze maatschappij, en de vreselijke gevolgen van de patriarchale moraal.

Winnaar van de 'Gouden Palm' in Cannes (1982).