Jongeren willen er de dag van vandaag bij horen en zijn bereid om daar heel veel voor te doen. Als men dan ook nog in groep en niet zo nuchter meer is, dan helpt de alcohol wel een handje bij het uitvoeren van een krankzinnige opdracht want als de spreekwoordelijke wijn is in de man, dan is de wijsheid in de kan. Op een avond, ergens in Beaufort zijn voldoende van deze elementen aanwezig om voor een dramatisch einde te zorgen. Clay Gerplardt kan niet weerstaan aan de druk van zijn vrienden die ook school lopen aan 'Beaufort High' om een gevaarlijke duik te wagen van grote hoogte in een spaarbekken van een bedrijf, diepte niet echt gekend... Op het allerlaatste moment en tegen de afspraak in springt zijn kameraad die met hem was meegeklommen niét mee. En tegen de verwachtingen in zit er niet zo veel beweging meer in onze duiker na de grote plons... Wanneer iemand de activiteiten van de studenten ontdekt en de Politie alarmeert, kiezen alle aanwezigen het hazenpad en blijft Clay zwaargewond achter. Of de gebeurtenissen op gerechtelijk vlak een staartje krijgen is niet duidelijk maar de directeur van de school spreekt wel een straf uit voor de wegloper : les geven aan probleemstudenten is vervelend voor Landon maar een belangrijke rol vertolken in het schooltoneelstuk ?!

Om op de planken niet helemaal voor lul te staan neemt Landon met tegenzin schoorvoetend contact op met Jamie Sullivan die ervaring heeft met dat soort zaken. Landon doet dit allemaal uit noodzaak en probeert de hulp van het vroomste meisje van de school te verbergen voor zijn omgeving. Jamie is zeker niet het lelijk(st)e eendje van de school maar als dochter van de plaatselijke dominee (Peter Coyote) zo gelovig en conservatief dat ze 's avonds op de schoolbus de 'holy bible' steeds bij zich draagt, niet verrassend dus dat weinigen zich aangetrokken voelen tot haar of met haar willen gezien worden. Haar voorwaarde voor de hulp bij het instuderen van de toneelrol is wél dat Landon belooft dat hij niét verliefd wordt op haar waarmee je meteen al weet wat je kan verwachten de volgende drie kwartier... Zijn prestatie in het toneelstuk is er één van hoog niveau en mag hij zelfs afronden met een romantische kus op de lippen van de knappe tegenspeelster die net daarvoor nog zong als een nachtegaal.

Het klinkt allicht allemaal bijzonder herkenbaar en de ingrediëten die je verwacht bij zo'n verhaal zitten er allemaal in : stoere-bink-wordt-verliefd-op-outsider-meisje, het eerste afspraakje na wat tegenkanting van de ouder(s), de waarschuwingen voor diegene waarop men verliefd wordt, de gesprekjes vader/dochter die hier bij horen en ga zo maar door... Hoe cliché het allemaal ook mag klinken, toch is A Walk To Remember goed gemaakt. Zo komen enkele keren wat fraaie beeldjes voorbij en ga je jezelf afvragen of al die goede en passende tracks die je hoort in de film te vinden zijn op een soundtrack (jawel, de CD bestaat en wordt verdeeld door Sony Music...). Het valt buiten onze verwachtingen dat men niet(s) meer doet met de start van de film. De jongen komt in het ziekenhuis terecht en wordt ook nog wel eens bezocht door Landon maar meer gebeurt met dit gegeven dan ook niet waardoor we vermoeden dat de openingsscène gewoon dient om de link te maken met het samenkomen van Moore en West. Het antwoord op de vraag of een ernstige ziekte ook in A Walk To Remember uitmondt in een mirakuleuze genezing zoals je dat in dit soort films zou verwachten, blijven we je bewust schuldig...

Op de DVD staan ook wat extra's. Het blokje 'interview' hield men wel héél kort. Bij de Making of neemt de sympathieke Mandy Moore je een dagje (eigenlijk maar een kleine vijf minuten...) mee op de set. Het blijft echter allemaal heel oppervlakkig, hetzelfde voor de B-Roll waar men zich beperkt tot het herhalen van een aantal scènes uit de film vanuit een ander camera-standpunt. De extra's hadden dus best wel wat creatiever gekund...