Rond de pot draaien heeft geen zin: qua oogsnoep mag dit filmpje er zijn. Venetië zag er nog maar zelden zo mooi uit op het witte doek, en publiekslokkers Angelina Jolie en Johnny Depp krijgen genoeg close ups om iedereen die naar deze film komt afgezakt om het duo aan het werk te zien te verblijden als betrof het een luxe call girl die haar duizendste klant heeft afgewerkt. Een grotere publieksfilm dan deze “The Tourist” zal er in de laatste maand van het jaar waarschijnlijk niet te vinden zijn in de bioscoop. Helaas stelt het allemaal bitter weinig voor. Ok ja, het oogt mooi, maar dat doet een varaan op een boomstronk ook.

Het verhaal (een remake van het niet zo bekende Franse “Anthony Zimmer” uit 2005 met Sophie Marceau) is oeverloos voorspelbaar. Alles begint in Parijs waar Elise (Jolie als femme fatale van dienst) door Scotland Yard wordt gevolgd. Aanvankelijk is nog niet duidelijk waarom, maar de mist klaart snel op en we ontdekken dat ze wordt geschaduwd in de hoop dat zij de speurders naar haar ex-verloofde Alexander Pearce kan leiden. Pearce is een beroepsoplichter die de Britse regering ettelijke miljoenen ponden lichter maakte en ook andere instanties pootje heeft gelicht.

De snode rijkaard slaagt erin om Elise een boodschap toe te spelen waarin hij haar vraagt om naar Venetië te reizen en op de trein een lokvogel uit te kiezen die qua postuur wat op hem lijkt. Zo zullen haar achtervolgers denken dat de man op de trein Pearce is, hetgeen de echte Pearce carte blanche geeft om Elise te ontmoeten. Lokvogel van dienst wordt Frank Johnny Depp) die als een blok valt voor de sensuele Elise, en de eerste nacht meteen al in haar luxueuze hotelkamer mag logeren. Gaandeweg groeit er wat moois tussen de twee terwijl er langs alle kanten op hen gejaagd wordt. Want niet alleen Scotland Yard blijft hen op de hielen zitten, ook een Russische maffiabaas (Steven Berkoff) die ettelijke miljoen kwijtspeelde door Pearce maakt jacht op het duo …

Nu ja moois … het is vooral pijnlijk om vast te stellen dat “The Tourist” een nauwelijks meetbare hartslag heeft en dat alles traag afstevent op een ontknoping die zelfs een foetus kan voorspellen. Alles mag dan wel niet zijn wat het lijkt (wie bedot er wie, zou een passende tagline kunnen zijn), maar je hoeft geen kernfysicus, Einstein of straatveger te zijn om (te) snel in het snotje te hebben hoe de vork aan de steel zit. Jammer dat Hitchcock zich niet heeft laten invriezen, anders kon hij even het carboniet afschudden om de makers van dit ondermaats stervehikel een spoedcursus geven in hoe het wel moet – want een solide achtervolgingsthriller à la “North By Northwest” is dit niet geworden. En zeggen dat deze film geregisseerd is door teutoon Florian Henckel von Donnersmarck die met zijn debuut “Das Leben Der Anderen” dusver een van de beste films van het eerste decennium van deze eeuw op zijn naam heeft staan. Oh Florian Florian, waarom hebt gij ons verlaten ?

Of liever: waarom heb je deze job aanvaard ?  Hij had zich al eens eerder aan het project verbonden, besloot daarna om het toch maar niet te doen (met als opgegeven reden zogenaamde creatieve meningsverschillen) om uiteindelijk toch weer aan boord te komen. Andere namen die aan het project waren verbonden zijn Lasse Hallstrom en Alfonso Cuaron. Niet alleen de regisseurs maakten een rondedans: ook de cast speelde geregeld haasje-over. Jolie verving Charlize Theron, en eerste keus Tom Cruise werd vervangen door Sam Worthington die op zijn beurt dan weer werd ingeruild voor Johnny Depp. Uiteindelijk bracht de stoelendans niet veel zoden aan de dijk: “The Tourist” is en blijft een fletse citytrip naar de gondelstad. Kleine kans dat de maan Dean Martin-gewijs je oog treft als een groot stuk pizzataart.