Goede film of niet, elke regisseur die een Hollywoodstudio zo ver krijgt om een PG-13-spektakel te financieren dat zich afspeelt in een naar een bordeel gemodelleerd tehuis voor niet zo brave meisjes en daarnaast een lobotomie in de verhaalmix gooit, verdient op zijn minst twee sleaze-sterren. Daarmee heeft Zack Snyder meteen zijn plafond bereikt: “Sucker Punch” is immers een chaotische slag in het water en meteen de grootste kanshebber om te finishen als meest overgeregisseerde film van het jaar. Al moet Michael Bay nog uit zijn hok komen met de derde “Transformers”-worp natuurlijk.

Een beetje ironisch is het alleszins: Snyders eerste en meest bezadigde prent (de remake van George A. Romero’s “Dawn Of The Dead”) is nog steeds zijn beste. Daarna heeft de man zich vooral gespecialiseerd in CGI-lawines, maar zijn kalmere debuut heeft hij dusver nog niet geëvenaard, al kwam de verfilming van de “Watchmen”-graphic novel tijdens de meer geïnspireerde momenten zeker in de buurt. “Sucker Punch” is Snyders eerste zelfgeschreven scenario dat niet op een ander medium is gebaseerd, en is desondanks in hetzelfde bedje ziek als “300” en de uilenanimatieprent “Legend Of The Guardians: The Owls of Ga’Hoole”: het ziet er allemaal mooi uit, maar op het vlak van verhaaltechnische kracht blijft het steken op niveau nihil. Al ligt het zeker niet aan Snyders gebrek aan ambitie: het scenario van “Sucker Punch” mag dan af en toe een pijnlijke noodlanding maken, de opzet vertoont in elk geval genoeg lef om toch minstens geïnteresseerd naar de bios te trekken.

Alles speelt zich af in de jaren zestig. Waarom is nooit duidelijk, misschien is het omdat Snyder op die manier een oude bandopnemer in het verhaal kon smokkelen, toch nog altijd cooler dan een hedendaagse flinterdunne muziekdrager, zij het misschien minder handig. Soit: Babydoll (Emily Browning, de Baudelaire-dochter uit “Lemony Snicket’s A Series Of Unfortunate Events”) is een twintigjarig meisje wiens wereld instort na de dood van haar moeder. Wanneer ze haar boze en op de erfenis azende stiefvader wil neerschieten, treft de kogel per ongeluk haar jongere zus. Haar stiefvader brengt haar daarop naar een psychiatrisch opvangtehuis voor weerbarstige deernes, waar hij haar wil laten lobotomiseren. Het tehuis wordt geleid door hoofdverpleger Blue Jones (Oscar Isaac, eerder te zien in onder andere “Agora”, “Body Of Lies” en “Robin Hood”) en psychiater Vera Gorski (Carla Gugino, die al met Snyder samenwerkte in “Watchmen”). In de vijf dagen die voorafgaan aan de komst van de chirurg die de nogal rudimentaire hersenoperatie moet uitvoeren (iets met een hamer en een ijzeren pin) maakt Babydoll kennis met vier andere patiëntes: Sweet Pea (de Australische Abbie Cornish die vorig jaar schitterde in Jane Campions “Bright Star”), Rocket (Jena “Donnie Darko” Malone), Blondie (Vanessa “High School Musical” Hudgens) en Amber (Jamie Chung). Babydoll kan hen ervan overtuigen dat het mogelijk is om te ontsnappen uit het tehuis voordat de chirurg (ook bekend als 'High Roller') arriveert.

Voor Babydoll is het tehuis niet enkel zomaar een psychiatrische instelling. In haar verbeelding is het tehuis een bordeel, en worden de meisjes door Blue verplicht om met de dokters en rijke klanten naar bed te gaan en erotische dansen uit te voeren. Babydoll ontpopt zich in een mum van tijd tot de meest getalenteerde danseres, en telkens wanneer zij danst gaat een van de andere vier op zoek naar een item dat ze nodig hebben om te ontsnappen (een plattegrond, een aansteker, een mes en een sleutel). Babydolls dansen krijgen we trouwens niet te zien. Telkens wanneer ze danst transponeert Babydoll haarzelf en de anderen naar een droomwereld waarin ze oorlogsmissies uitvoeren. Nadat Babydoll haar eerste solomissie (een gevecht tegen drie uit de kluiten gewassen Japanse krijgers) tot een goed einde heeft gebracht, verzeilt ze met de andere meisjes in gevechten tegen nazizombies, draken en robots.

Het is in die sequenties dat Snyder de meeste punten verliest: de van CGI en fotorealistische matteshots uitpuilende intermezzo’s zijn immers van een slaapverwekkende saaiheid. Technisch zal het wel allemaal af zijn, maar boeiend of opwindend is iets anders. Alles wat Snyder laat zien hebben we al eerder gezien, ook in films die emotionele resonantie hebben. Waardoor Snyder heel wat tijd en energie investeert in een deel dat nooit echt van de grond komt. “Sucker Punch” doet het gelukkig beter in de campy omgeving van het tehuis: Carla Gugino en Oscar Isaac maken van overacting een kunst, Browning en haar bonte meiden doen hun best om in de bubbelende brij overeind te blijven en de bombastische soundtrack geproduceerd door Tyler Bates en Marius De Vries laat het allemaal dicht aanleunen bij een flamboyante rockopera.

Snyder gebruikt de soundtrack grotendeels als katapult voor de droomsequenties die zijn opgebouwd rond bekende songs. Waardoor er eigenlijk meer originaliteit in de muziekmix zit dan in de visuele effecten-orgie. Passeren de revue: Eurythmics’ “Sweet Dreams Are Made Of This” (vertolkt door Emily Browning zelf), “Army Of Me” (Björk), Jefferson Airplanes “White Rabbit” (vertolkt door Emiliana Torrini), “I Want It All/We Will Rock You” (Queen), “Where Is My Mind” (Emily Browning die zich de klassieker van “The Pixies” eigen maakt) en coverversies van The Beatles’ “Tomorrow Never Knows” en The Smiths’ “Asleep”. Wie tijdens de eindgeneriek op post blijft, krijgt nog een exuberante versie “Moulin Rouge”-versie van Bryan Ferry’s “Love Is The Drug” die volgens Snyder trouwens integraal deel zal uitmaken van de gepimpte dvd- en blu ray-versie.

Kortom, “Sucker Punch” laat zich niet zomaar bij het afval van het moderne Hollywood gooien, want hier en daar laat Snyder blijken dat hij zeker tot geïnspireerd werk in staat is. Alleen schiet hij zichzelf iets teveel in de voet waardoor het moeilijk is om echt wild te zijn van het resultaat of het echt te hypen. Goed begonnen, en net niet half gewonnen. Wat niet wegneemt dat we benieuwd zijn hoe Snyder de nieuwe Supermanreboot “Superman: Man Of Steel” gaat aanpakken. Bombastisch of meer ingetogen ?  Come and see next summer.