Spoiler voor wie niet verder geraakt is dan het jaar 1971 in Het Grote Amerikaanse Geschiedenisboek: de verkiezingen werden in 1972 op het continent van oompje Sam gewonnen door de Republikein Richard Nixon die de Democraat John McGovern achter zich liet. Al zou Nixon later toch een verliezer blijken te zijn. De valsspeler. Maar dat is een ander verhaal. En een andere film.

Niet dat deze Shirley zich concentreert op de strijd tussen Nixon en McGovern. De film gaat volledig over de interne strijd van de Democraten om uit te maken wie presidentskandidaat mocht zijn. In 1972 stelde immers ook de Afro-Amerikaanse Shirley Chisholm zich kandidaat, en zij was meteen de eerste zwarte vrouw ooit die dat mocht doen. Nadat ze eerder ook al geschiedenis had geschreven door als eerste Afro-Amerikaanse in het Amerikaanse congres te mogen zetelen. Zeven termijnen deed ze dat, van 1969 tot 1983. Maar een gooi naar het presidentschap bleek naderhand gezien te hoog gegrepen. Genekt door de tijdsgeest en ook door eigen partijgenoten. Vraag is of het anno 2024 allemaal gemakkelijker zou gaan. Werp een blik op de krantenkoppen en je weet meteen zelf het antwoord.

In de stroming van relevante films over Afro-Amerikaanse historische rolmodellen is het logisch dat ook Chisholm een biografische film krijgt nadat er eerder al een documentaire over haar campagne uit 1972 werd gedraaid. Maar vlammend vuur krijgt regisseur John Ridley – Oscarwinnaar voor zijn scriptadaptatie voor Steve McQueens 12 Years a Slave – niet echt in het geheel. Meer dan een reconstructie van politiek gekibbel en geschiedkundige namengooierij is deze film eigenlijk niet, aangevuld met de nodige speeches en krachtmonologen van Chisholm zelf. Zeker boeiend allemaal, maar niet van die strekking om twee uur lang in de filmische ban gekluisterd te zijn.

Een bepruikte Regina King maakt zich de titelrol mooi eigen, en in de bijrollen is het vooral uitkijken naar Lance Reddick in wat zijn voorlaatste postuum uitgebrachte film zal zijn na zijn overlijden aan een hartaandoening op zijn zestigste in maart 2023. Enkel de herneming van zijn rol van Charon in de John Wick-spin-off Ballerina hebben we nog tegoed. Maar ook in deze Shirley drukt hij mooi een stempel. Ook al is het een film die zijn beste punten eerder scoort voor de informatieve waarde ervan dan voor het cinematografische poeder.