Lucio Fulci mag buiten Italië en Europa dan wel doorgebroken zijn met zijn gore exploitatiefilms die in 1979 een opstart kenden met Gli ultimi zombi, eigenlijk zijn heel wat van zijn vroegere films – en dan vooral zijn giallo’s – veel interessanter. Getuige daarvan deze Sette note In Nero. Goed, de plot is niet waterdicht te noemen en het suspension of disbelief draait overuren, maar aan de basis is dit wis en waarachtig een intrigerende whodunit.

Jennifer O’Neill zag als kind in een visioen hoe haar moeder zelfmoord pleegde in Engeland terwijl zij zelf in Italië verbleef. Jaren later krijgt ze een nieuw visioen: ze ziet hoe een vrouw wordt vermoord en ingemetseld in een muur in een kamer. Tot haar verbazing ontdekt ze dat de kamer deel uitmaakt van een huis waar haar echtgenoot (Gianni Garko) eigenaar van is. Wanneer de muur inderdaad een skelet blijkt te verbergen, wordt haar man prompt gearresteerd. Aan O’Neill om zijn onschuld te bewijzen, en ze gaat samen met een parapsychologieonderzoeker (Marc Porel) op zoek naar de ware moordenaar. Niet dat dit het enige mysterie is: O’Neill zag immers dat de vermoorde vrouw vijftigplus was, terwijl het gevonden skelet dat van een veel jongere vrouw is.

Wie verzot is op dergelijke giallomengelmoezen mag zich opmaken voor een geslaagde zit. Fulci gaat voluit voor de sfeer, laat de gore links liggen en haalt zo maximum effect uit de plot die naar het eind toe uitdrukkelijk naar Edgar Allan Poe knipoogt. Quentin Tarantino was alvast ook fan: hij incorporeerde het muzikale leidmotiv van het trio Franco Bixio, Fabio Frizzi en Vince Tempera in zijn soundtrack voor Kill Bill Volume 1.

De aanzet van Sette note In Nero werd meegeschreven door genrescenarist Ernesto Gastaldi vooraleer het project uiteindelijk bij Fulci terechtkwam die het vervolgens in scriptvorm goot met vaste medewerkers Roberto Gianviti en Dardano Sacchetti. Sacchetti moet qua track record trouwens niet onderdoen voor Gastaldi. Je moet al goed zoeken om een iconische Italiaanse genreprent uit de jaren zeventig en tachtig te vinden waar beide heren niet hebben aan meegewerkt.

Horrorhutsepot dus deze Sette note In Nero, maar wel eentje die goed smaakt. In Amerika uitgebracht als The Psychic. Alternatieve Engelstalige en internationale titels: Seven Notes in Black, Seven Black Notes, Murder to the Tune of the Seven Black Notes en Death Tolls Seven Times. Astemblieft.