In de wereld van de cinema is 1 opgeteld bij 1 geen twee. Daar is “Regression” het recentste en beste voorbeeld van. Anders konden we, louter op basis van cast en crew, al voorafgaandelijk bepaalde verwachtingen koppelen aan een film. Even zien. Regisseur : Alejandro Amenabar. Oscarwinnaar voor “Mar Adentro”, zij het lang geleden. Kan dus niet tegenvallen. Cast : Emma Watson, ok… maar eh… Ethan Hawke ! Die kan toch moeilijk teleurstellen, los van het genre van film waarin hij te zien is. “Training Day”, recent nog “Good Kill” en dan die films met Julie Delpy… Aaaaaah… wat waren dat toch stuk voor stuk pareltjes : “Before Sunset”, “Before Sunrise”, “Before Midnight” en – recenter nog – “Boyhood”. Maar je mag er voor je verder leest alvast van uit gaan dat “Regression” niet past in het rijtje van daarnet opgesomde films.
In de wereld van film is 1 opgeteld bij 1 niet altijd twee. Maar toegegeven… dit maakt ons vak zo boeiend. Toch ?

1990. Minnesota. Rechercheur Bruce Kenner (Hawke) wordt op een zaak van aanranding gezet. Angela is een jong meisje dat haar vader beschuldigt van zedenfeiten. Wat begint met aanranding wordt snel ‘verkrachting’ wat ons doet besluiten dat de makers van “Regression” niet zo goed vertrouwd zijn met het Strafwetboek maar goed, daar gooien we in één beweging, tolerant als we zijn, al snel onze mantel der liefde overheen. Angela woonde een tijdje geleden een seminarie bij in de kerk van Dominee Beaumont en is daar volledig ingestort waarna ze het verhaal uitbracht

een story van straffe verhalen, gruwelijke feiten die zelfs een duivels, Satanistisch tintje hebben. John Gray, de verdachte, maakt ook al een verdachte indruk en kan geen zinnige verklaring geven, laat staan een waardevolle bekentenis geven rond het gebeurde, zeker niet één waar men mee richting Rechtbank kan trekken. En dus haalt men er een specialist bij

psycholoog Dr. Raines (David Thewlis) die een alternatief moet bieden voor de verhoortechnieken van de lokale Recherche.

Raines probeert te graven in het geheugen van Gray en hem de feiten van vroeger opnieuw te laten beleven om zo een stap dichter te komen bij de waarheid. Tot de grootste ontzetting van Kenner blijkt in dit zedendossier, die als een shockgolf door de ganse stad trekt en hierbij nog aan kracht wint door de media die zo’n verhalen wel lusten, ook iemand van de Politie betrokken te zijn. Het brengt de afhandeling van de zaak niet alleen in een stroomversnelling maar maakt het ook een stuk complexer want Kenner moet bewijzen hebben om de verdachte Politieman langer in de cel te houden. Stilaan groeit bij hem de idee dat het dossier gekoppeld kan worden aan Satanische rituelen en iets wat zoveel groter en omvattender is dan deze ene zaak : SRA (Satanic Ritual Abuse). En wanneer zijn Politiechef een lijvig bundel van de FBI weet te bemachtigen dat weliswaar geen bewijzen inhoudt maar deze visie onderschrijft is Kenner vastbesloten om zover te gaan als nodig om het volledige, duivelse netwerk bloot te leggen…