Adar is 12 en groeit op in een omgeving waar weinig tot geen grenzen bestaan. Wanneer het meisje na een uitbrander geen zin meer heeft om naar school te gaan, beslist ze om maar gewoon elke dag thuis te blijven. Haar moeder Alma ziet hier niet meteen een probleem in en laat haar dochter begaan. Vooral ook omdat de nieuwe vriend van Alma – die werkloos is – overdag thuis is en het meisje gezelschap houdt. Daarbij, Alma heeft het te druk met die nieuwe liefde om zich écht met haar dochter bezig te zijn. Wanneer de twee samen zijn, lijken ze de aanwezigheid van Adar zelfs te vergeten. Ze storen er zich dan ook niet aan dat het meisje hen observeert wanneer ze vrijen of bij hen in bed kruipt omdat ze de slaap niet kan vatten. Wanneer Adar er op een dag op uit trekt, ontmoet ze Alan, een dakloze jongen van haar leeftijd die sprekend op haar lijkt. Alan en Adar vinden dit heel bijzonder en Adar beslist om de jongen mee naar haar huis te nemen om hem onderdak te geven. Dit wordt voor het jonge meisje het keerpunt tussen kindertijd en adolescentie en zet voor haar de lijnen tussen werkelijkheid en fantasie op scherp.