Je kent ze vast wel, de creaties van Beatrix Potter. Haar sprookjesdieren Peter Rabbit, Benjamin Bunny, Mrs. Tiggy-Winkle of Jemima Puddle-Duck zijn ook bij ons goed ingeburgerd, al blijven ze in de eerste plaats op en top Brits (met zelfs een eigen winkel “Peter Rabbit and Friends” in de Londense Covent Garden). Wat Conan Doyle is voor de detective-adepten is Beatrix Potter voor de fans van sprekende dieren en sprookjesverbeelding.

“Miss Potter” vertelt op een ongelooflijk lieve en zoete manier het levensverhaal van de bedenkster die eind vorige eeuwwisseling de kinderboeken rond Peter Rabbit schreef en tekende. Iedereen die fan is van de Potter-diertjes haalt dus best stante pede deze dvd in huis, maar ook voor andere niet cynische medemensen valt er filmische pret te beleven. Regisseur Chris Noonan weet net zoals in het heerlijke Babe het begrip ‘plattelandscinema’ andermaal naar hogere regionen te leiden. Spelende kinderen in een landschap dat nog niet door gsm-masten is ontsierd, kwakende kikkers, huppelende konijnen, rustieke meren… zoek je favoriet natuurbeeld, plant het op het Britse platteland en er is grote kans dat het in deze film de revue passeert.

Filmtechnisch is het allemaal ‘bare essentials’: de karakters worden in grove schetsen getekend (waarom iemand drie minuten laten huilen als het ook met een tussenshot van tien seconden kan?), maar wonder boven wonder doet dit maar weinig af aan het geheel. Al heeft dat misschien ook te maken met de magische insteek van Noonan: hij laat de creaties van Beatrix Potter af en toe levend worden op het papier (en soms ook daarbuiten) en dat levert sprookjesachtige intermezzi op, die echter steeds ten dienste van het verhaal blijven staan.

Beatrix Potter (Renéé Zellweger, die tot onze grote verrassing niet op de zenuwen werkt – en dat wil veel zeggen, aangezien ze bijna de hele film met een geconstipeerd pekineesgezicht rondloopt) was voorbestemd om in haar moeders voetsporen te treden: rijk trouwen, veel adelijke feestjes geven en zich vooral niet inlaten met het lagere werkvolk. Maar dat is allemaal niet aan Beatrix besteed: ze is niet te spreken over de bemoeizucht van haar moeder, ze heeft een gruwelijke hekel aan alle vrijers waar haar moeder haar wil aan koppelen en ze wil vooral doen wat ze het liefst doet: schrijven en tekenen, en haar verhalen laten uitgeven. Tot haar grote verrassing hapt uitgeverij F. Warne & Company (schoorvoetend) toe. Zo komt Beatrix in contact met Norman Warne (Ewan McGregor met een stuk dood konijn onder de neus gekleefd), die haar niet alleen begeleidt bij het grote succes (het eerste boek van Beatrix ‘The Tale Of Peter Rabbit’ werd een heuse bestseller in 1902), maar die ook haar hart verovert…

Miss Potter lijkt qua toon en aanpak een beetje op Finding Neverland, maar is niet zo sterk. Wat niet wil zeggen dat dit filmpje de bal misslaat. Noonan weet welke knoppen hij moet indrukken om te scoren: Beatrix’ hatelijke moeder, de hoogbejaarde chaperonne, de sceptische uitgevers, de overvloedige feestdecorering en het haast surreëel ogende Britse platteland… ‘publieksvriendelijke omkadering’ is een goede samenvatting. Noonan beperkt zich dan ook tot de periodes in het leven van Beatrix die feëriek en romantisch gerechtvaardigd zijn: geen woord over haar wetenschappelijke uitstap (ze bestudeerde paddestoelen en schimmels, en werd geweigerd in de Botanische Tuinen in Kew omdat ze geen man was), maar wel alle nadruk op de facetten van haar leven die meer invloed hadden op haar gelauwerd en vandaag de dag nog steeds zeer populair werk.

Kortom, een meer dan aardig filmpje, aangeraden voor elke rechtgeaarde romanticus (m/v) die het wel ziet zitten om de huiskamer gedurende anderhalf uur te transformeren in een prentkaartenboek dat de sfeer van lang vervlogen tijden uitademt. Laat maar zakken, dat rolluik. Voor de extra’s hoeft u het alvast niet te doen, want die beperken zich tot zelfopstartende trailers bij het begin van het schijfje.