Lewis is een kereltje die zijn ouders nooit heeft gekend. Hij werd destijds te vondeling gelegd door zijn moeder en groeide al die jaren op in een pleeggezin. Hij heeft zich hierbij ontwikkeld in de lijn van de verwachtingen als je weet dat hij een bijzonder hoog IQ heeft en zich als een klein professortje gespecialiseerd heeft in het ontwerpen van allerhande spulletjes en gadgets die op één of andere manier een functie kunnen hebben. Het spreekt voor zich dat hij over een flinke dosis fantasie beschikt die hem goed van pas komt bij het ontwerpen van zijn nieuwste creatie : de ‘memory scanner’, een soort teletijdmachine waarmee hij in staat moet zijn om herinneringen van vroeger terug boven te halen en op die manier dus als het ware in het verleden te gaan kijken. Hij heeft dit ding natuurlijk ontworpen met een wel heel specifieke bedoeling. Lewis heeft behoefte aan een échte familie en wie kan die functie beter vervullen dan zijn eigen moeder ? Nu moet hij ze alleen nog zien te vinden. De tientallen adoptiegesprekken die hij achter de rug heeft waren van die aard dat er maar weinig hoop bestond dat hij nog een plaatsje zou vinden in een kandidaat-gezinnetje.

Maar dan komt Lewis in contact met ene Wilbur Robinson en die brengt hem in contact met een andere wereld, vol mensen die eigenlijk stuk voor stuk zijn familieleden konden zijn… Wilbur Robinson wil echter niet ingaan op zijn vraag om hem met zijn supervliegtuigje naar de tijd te vliegen waarin Wilbur aan de voordeur werd achtergelaten door zijn moeder… Maar er is ook nog iemand die weet heeft van Lewis’ plannen en de man met de bolhoed is vastbesloten om de machine in handen te krijgen om die te gaan gebruiken met weinig goede bedoelingen.

“Meet The Robinsons” komt zoals iedereen wel weet uit de Disney-studio’s. Er wordt op het einde van de film zelfs verwezen naar een citaat van gouwe ouwe Walt die in filmland natuurlijk al lang de status van onsterfelijkheid geniet. Zoals de synopsis doet vermoeden gaat men hier inspelen op dingen als het belang van de familie, de nood die ieder mens heeft aan affectie, liefde, geborgenheid en dat is dus bij Lewis niet anders.

“Meet The Robinsons” is een film die niet echt het niveau haalt van zijn voorgangers, eerdere animatiefilms zeg maar. Lewis ziet er dan wel uit als een tof kereltje, je voelt je niet echt verbonden met dit personage in de film. Het verhaal zal ook niet voor ieder kind volledig begrepen worden. Als je met het gegeven tijd begint te spelen bij het schrijven van het scenario moet je ook rekening houden met het vermogen van het doelpubliek om het nog allemaal te kunnen plaatsen en dat werd bij “Meet The Robinsons” blijkbaar uit het oog verloren. De look van de figuurtjes maakt natuurlijk veel goed (je herkent Lewis’ vader zo aan zijn kapsel en andere gelijkennissen met zijn zoon) maar dat betekent nog niet dat iedereen begrijpt waarom er eerst géén ouders zijn en daarna plots de papa van Lewis in beeld komt.

“Meet The Robinsons” werd in de States ook uitgebracht in een 3D-versie en is meteen het regiedebuut van Stephen Anderson die vroeger al fungeerde als ‘Story Supervisor’ bij ondermeer “Brother Bear” en “The Emperor’s New Groove”. Hij komt ook aan het woord bij de toelichting van de drie verwijderde scènes en dan hebben we het dus over het blokje extra’s voor deze film. Zijn commentaar is niet echt verrassend maar wél Nederlands ondertiteld. Er staat ook een audiocommentaartrack op deze DVD maar die is spijtig genoeg dan weer niét ondertiteld. De regisseur geeft hier wel de raad om de film eerst te bekijken en pas dan de commentaartrack te selecteren omdat daarin naar zijn zeggen heel wat geheimen en weetjes worden prijsgegeven.

In ‘spellen en activiteiten’ is er niet echt iets interessants te beleven. Eén 'spelletje' (de naam nauwelijks waardig eigenlijk) doet een beroep op je kennis wat de personages in de film betreft, het andere is zelfs nog minder interessant. Verder staan er ook nog een tweetal muziek-clips op de DVD waardoor we het nummer “Little Wonders” van Rob Thomas nog méér zijn gaan appreciëren. De interessantste extra’s (de commentaartrack even buiten beschouwing gelaten want die hebben we niet helemaal beluisterd) zijn natuurlijk die ‘Backstage Disney’. In 'Inventing the Robinsons' hebben de makers (waarmee we niet alleen de regisseur bedoelen) het over het tot stand komen van de film. Hier verneem je dat niet alleen het verhaal (maar ook de look van het hoofdpersonage) bepaalde gelijkenissen vertoont met (het leven van) Stephen Anderson, dat als voorbereiding het vereist was om de volledige film (!) te gaan storyboarden, enz…
In 'Keep moving Forward : inventory that….' Blikt men terug op de belangrijkste uitvindingen uit het verleden en daar heeft men bij Disney natuurlijk de nodige archiefbeelden voor om dit leuke extra een visueel duwtje in de rug te geven. De extra’s vallen dus nog wel mee terwijl de film eerder onder de verwachtingen blijft.