Le Divorce (DVD)

Gewoon
Le Divorce (DVD)
2003
10/03/2004
dvd
113 minuten
komedie
2.40

acteur/actrice (10)

Glenn Close Glenn Close → Olivia Pace
Melvil Poupaud Melvil Poupaud → Charles-Henri de Persand
Stockard Channing Stockard Channing → Margeeve Walker
Kate Hudson Kate Hudson → Isabel Walker
Sam Waterston Sam Waterston → Chester Walker
Thierry Lhermitte Thierry Lhermitte → Edgar Cosset
Leslie Caron Leslie Caron → Suzanne de Persand
Thomas Lennon Thomas Lennon → Roger Walker
Bebe Neuwirth Bebe Neuwirth → Julia Manchevering
Naomi Watts Naomi Watts

regisseur (1)

James Ivory James Ivory

producent (1)

Even proberen om het allemaal te gaan reconstrueren... Isabel en Roxeanne zijn twee zussen, de één woont in Amerika, de ander in Parijs. De ongehuwde Isabel komt overgevlogen uit de States om haar getrouwde zus te bezoeken. Roxeanne heeft dus wél een echtgenoot, Charles-Henri. Samen hebben ze één kind, een dochter, Gennie. Op het ogenblik dat Isabel met een taxi aankomt bij Roxeanne, vertrekt Charles-Henri. Later blijkt dat hij Isabel heeft verlaten voor een andere vrouw. Bijna nog vergeten te vertellen dat Isabel ook terug zwanger is (laat ons gemakshalve aannemen dat de vader van het kind Charles-Henri is). Wanneer Isabelle op een avond televisie kijkt voelt ze zich sterk aangetrokken tot de politicus Edgar, nonkel Edgar dan nog want hij is de broer van Roxeanne's weggelopen echtgenoot - iemand waarmee ze eerder al eens heeft kennisgemaakt. De twee beginnen een relatie.

Op het moment dat Roxeanne alles terug wat op een rijtje probeert te zetten (en wij ook) worden er zowaar nog wat extra personages ten tonele gevoerd. Roxeanne schrijft gedichten (haar bijna-ex man is een schilder), net als Olivia Rae (Glenn Close), regelmatig verzorgt ze zelfs lezingen van haar pennevruchten. Olivia heeft een assistent en daarmee heeft Isabel ook al het bed gedeeld voor ze met nonkel Edgar de koffer indook. En dan is nog de echtgenoot van de vrouw waarmee Charles-Henri is gaan lopen, Tellman. Die maakt het de zus van de vrouw van de man die met zijn echtgenote is gaan lopen (Isabel met andere woorden) knap lastig en neemt uiteindelijk zelf het recht in handen door Charles-Henri het hoekje om te helpen. En dan hebben we ook nog de advocaat-broer Roger, een echtscheidings-advocaat, enz enz...

En dan is er nog het schilderij The saint Ursula dat ervoor zorgt dat de ouders van de twee zussen, Margeeve en Chester, ook al komen overgevlogen naar Parijs. Ook bij deze echtscheiding is het zo dat alle bezittingen van de twee moeten verdeeld worden. Dit lijkt aardig te gaan lukken, enkel over het schilderij is onduidelijkheid. Niet alleen over de vraag of Charles-Henri er wel recht op heeft aangezien zijn vrouw het nog heeft gekregen voor ze huwde, maar ook omtrent de waarde van het doek zijn de meningen verdeeld. De vraag is immers of het nu al dan niet een échte La Tour is Ofwel wordt het schilderij geveild en vindt het zo de weg naar de hoogste bieder ofwel zal het opgehangen worden in het Getty museum...

Niemand die na het lezen van deze interfamiliaal gekruide synopsis zal betwisten dat deze film evengoed La famille als titel had meegekregen. Misschien was dat zelfs beter geweest. Le Divorce is een film waarbij je er behoefte aan hebt om bij je duo-kijker regelmatig te polsen of je bij het elk afzonderlijk uittekenen van een stamboom nog wel hetzelfde resultaat zou hebben. Hierdoor gaat natuurlijk een stuk van de charme van deze film verloren. Want de mengeling van Amerikaanse en Franse acteurs tegen een Parijse achtergrond is een combinatie die een betere eindscore kon gekregen hebben. Zeker indien men er niet zoveel personages had ingestouwd als nu. Of indien men de story wat meer had aangepast aan de no brainer stroming die ons al jaren minder en minder doet nadenken wanneer we naar een film kijken.

Of deze film het label komedie kan opgespeld krijgen is ook nog zeer de vraag. De opmerking van de politieman over het parfum van zijn vrouwelijke politie-partner zal voor weinigen een komedie-schot in de roos zijn. Le Divorce, zonder extra's en gebracht in het uitzonderlijke 2.40:1 formaat, kan je dan ook weer niet een zwaarmoedig drama gaan noemen. Want dramatische gebeurtenissen als een moord en een zelfmoordpoging worden in een extra-lichte en luchtige filmverpakking op je losgelaten.

Koenraad Adams