Verkrachting, geweldpleging op lichaam en ziel van de vrouw. Verkrachting, zo typerend voor een wereld waarin liefde, tederheid en mededeelzaamheid worden ervaren als tekenen van zwakte, waar de sterken en machtigen telkens weer misbruik maken van hun kracht, waar het lichamelijk ontmoetingsspel verloopt in wrede, frustrerende beelden die brutaal als het ware deel gaan uitmaken van het openbare leven op straat en overal, een wereld tenslotte waarin het agressiviteitsinstinct vanaf de jeugd stelselmatig wordt uitgebuit. Na de geweldpleging komt Nicole weer recht, gekwetst en besmeurd als ze is door haar belagers die haar als wilde moordenaars hebben aangepakt. Zij begript niets van de vier mannen en hun daad. Zij voelt zich beschaamd en wil sterven. Na de eerste wanhoop stelt ze zichzelf en haar omgeving vragen. Ze wil niet alleen de vier vekrachters terugvinden maar vooral de diepere zin proberen te vatten van de misdaad waarvan zij het slachtoffer is geworden. Ze stuit bij de enen op onbegrip, bij anderen op onderwerping of onverschilligheid, langzaamaan wordt Nicole zich bewust van haar positie in een gewelddadige maatschappij waar vooral machtsverhoudingen spelen. Als ze uiteindelijk ernstige beslissingen moet nemen, zal Nicole in staat zijn eigenmachtig te reageren op de openbare mening, de familie en zelfs een tijd op Jacques, de man van wij zij houdt en die dan ver van haar af is in zijn legerkazerne. Doorheen de eenzame strijd van Nicole zien wij de afkeer van alle gewelddaden, en tevens een protest tegen onze levenswijze en -houding die zij anders wil.