We zijn weer wat wijzer geworden na het zien van La mala educacion ofte La mauvaise éducation ofte Bad education. Het bewijst vooreerst dat de openingsfilm van één van Europa's grootste filmfestivals niet per definitie een goede film moet zijn. Het volstaat dat een bonte figuur à la Almodovar afzakt naar de Franse badstad om de filmspits te mogen afbijten op het Filmfestival van Cannes en die dus met zijn persoonlijke aanwezigheid te ondersteunen. Nochtans dient zo'n start-film een beetje een opwarmertje te zijn en de idee los te weken bij zijn bezoekers dat het al niet makkelijk zal zijn om nog beter te doen de komende 10 dagen plus dat het niveau van de films binnen Competitie (toch weer) hoog ligt dit jaar. Ik kan mij moeilijk voorstellen dat een film als deze daar voor dit soort gevoelens en verwachtingen heeft gezorgd... Onze tweede stelling is dat je niet mag uitgaan van de veronderstelling dat eens een getalenteerd filmmaker één of meer filmpareltjes op pellicule heeft gezet, dit betekent dat alles wat hierop volgt onmogelijk onder de middelmaat kan duiken. Het is niet te vatten dat Pedro Almodovar jaren geleden een pareltje maakte à la Talk to her (Hable con ella) die ons nog echt kon doen genieten en nu een waardeloze, vervelende en op sommige punten aanstootgevende film als La mala educacion in Cannes durft te dumpen.

Het verhaal gaat van start in het Madrid van 1980. Enrique Goded, een jonge regisseur heeft er al drie succesvolle films opzitten en zoekt niet alleen inspiratie maar ook getalenteerde cast members voor zijn volgende prent. Er wordt aangebeld, het is een jongeman die beweert Ignacio Rodriguez te zijn, een gewezen schoolkameraad van de filmmaker. Hij is acteur nu en maakt van de gelegenheid gebruik om ook een zelfgeschreven filmscenario op het bureau van Enrique achter te laten. Al gauw blijkt dat het verhaal biografisch of autobiografisch is...

De vraag is wat Almodovar eigenlijk wil duidelijk maken. Hij benadrukt zelf dat de film niet autobiografisch is maar voegt er aan toe dat zijn persoonlijke herinneringen toch wel hun belang hadden op het moment dat het scenario werd geschreven. Met zo'n stelling kan je natuurlijk alle richtingen uit. Het is een 'film noir' zegt Almodovar zelf. Waarbij de 'femme fatale' de 'enfant terrible' is in de film. De verwachtingen bij La mala educacion liggen in de lijn van een soort Spaanse variante op The Magdalene sisters maar het haalt de klasse niet van Peter Mullan's film en focust zich op homofilie en travestieten méér dan op het vroegere misbruik van de protagonisten door religieuze gezagsdragers. Sommigen zullen beweren dat het natuurlijk allemaal wel wat aan elkaar hangt en het ene een gevolg is of kan zijn van het andere. De drie gebruikte tijdsperiodes waarin de film zich afspeelt maken het allemaal niet makkelijker om volgen en daar komen nog de uiterlijke gedaansveranderingen bij die worden ondergaan door de heren... We hebben niets tegen homo's en travestieten maar hebben er ook al niets aan om te zien hoe een man een andere man met de mond bevredigt if you know what I mean. Als provocatie-waarde kan zoiets tellen en als scène moet het ook wel kunnen in een gepaste context, maar niet op de smakeloze en weinig stijlvolle manier zoals Almodovar het hier doet. Er is een tijd geweest dat wij per kalenderjaar alle films die wij zagen in volgorde van klasse en kwaliteit rangschikten in een lijstje. Maar omdat het heel moeilijk is om elke bekeken film precies in te passen werd het dan na een tijdje maar een Top 10 lijstje waarbij de rest alfabetisch werd geklasseerd. Een film als La Mala Educacion zou vroeger helemaal onderaan gestaan hebben. Als je weet dat deze bioscooprecensie eind mei 2004 op het net wordt gezet en we ervan overtuigd zijn dat er allicht niets is dat nog slechter kan scoren de volgende zeven maand, dan weet je genoeg.