Het uitmaken wat op het inleghoesje of noem het de inlay van een DVD komt te staan heeft zijn belang. Een bepaalde groep dvd-huurders en kopers gaat af wat men op de prentjes ziet om al dan niet een film uit te kiezen. Wanneer je een jonge kerel met het gezicht tussen een paar wijdgespreide vrouwenbenen ziet uitkomen dan heb je al een goed idee of dit spek is voor jouw bek of niet. Als men er dan ook nog over de breedte van de DVD ongecensureerd op drukt, dan vernauwt dit nog iets meer het doelpubliek (en prikkelt men ook de nieuwsgierigheid).

Wie enkel en alleen op zoek is naar wat de inlay suggereert kan even goed even de afdeling 18+ binnenlopen alhoewel het aanbod daar allicht niet voorzien is van enig verhaal. Ken Park daarentegen heeft wel een verhaal maar wat men nu eigenlijk wil aanbrengen ? De enige bedoeling lijkt te zijn om te shockeren, er staat niet voor niets boven ongecensureerd : schokkend - confronterend - expliciet. Het mag dat allemaal wel zijn natuurlijk maar we begrijpen dan ook graag iets meer over het waarom van wat wordt aangebracht. Natural Born Killers - toegegeven je mag grootmeester Oliver Stone niet gaan vergelijken met de makers van Kids - was ook wel brutaal en zette misschien wel aan tot geweld bij bepaalde kijkers, maar het droeg een boodschap mee in zekere zin. We hebben geen probleem met sex op het scherm, met moord of zelfmoord in een film hoe brutaal ook, met jongeren die blowen als een schoorsteen van een verbrandingsoven met een flinke capaciteit, of met jongeren die zich masturberen voor televisie wanneer Anna Kournikova haar Grand Slam best doet. Maar er zijn andere manieren dan dit over te brengen dan de veel te lange scène van de tiener die tegen de deur zit geleund, laat staan om dan nog eens de camera te gaan richten op wat de jongeman heeft geproduceerd.

Het klopt dat veel jongeren elk op hun manier gaan experimenten met dingen als sex en drugs, het is juist dat een aantal van hen hopeloos overhoop geraken met zichzelf en leven aan de rand van de maatschappij, het is correct dat veel tieners zich agressief en onwaardig opstellen ten opzichte van de senioren die hen of hun ouders hebben grootgebracht maar de Ken Park aanpak lijkt me niet de goede manier om dit te illustreren.

Wat je je dan moet voostellen van die aanpak ? Het speelt zich allemaal af in Visalia, daar woont Shawn en dat is ook de kerel die van wal mag steken met het verhaal van Ken Park (Krap Nek achterstevoren gespeld) die zich op een dag op zijn (skate)board richting skate park begeeft en er zich een kogel door het hoofd schiet. Even daarvoor nog had hij zijn camera in stelling gebracht zodat hij als regisseur van een snuff film kon sterven. Shawn eet van twee walletjes, een bijzonder passende uitdrukking van de manier waarop hij ook de moeder van zijn vriendin (een bijzonder knappe Maeve Quinlan...) regelmatig naar een aantal sexuele hoogtepunten brengt. Dat het dochtertje van Rhonda beneden tv kijkt weerhoudt er Shawn niet van om haar te vragen Can I eat you out ?, wat een mens al niet doet om de verveling te doden.

Claude is de zoon van een dronkebroer van een vader die 's avonds met zijn vriend hoeren gaat kijken, zijn moeder is een rokende en drinkende zwangere vrouw. De papa vermoedt dat zijn zoon een homo is en vernielt ook al uit pure frustratie op een dag het board van zijn zoon. Peaches is een knap jong meisje dat samenleeft met haar vader, een weduwnaar. Die gaat dagelijks nog het graf van zijn overleden echtgenote bezoeken en lijkt de bijbel zowel van voor naar achter als van achter naar voor te kennen. Sex associeert hij automatisch met de hoeren van Babylon met alle gevolgen van dien wanneer hij op een dag iets vroeger dan voorzien thuiskomt van het kerkhof en dochterlief heel actief bezig ziet met haar vriend en dan heb ik het niet over het lezen van de bijbel...Tate is ingetrokken bij zijn grootouders. Hij kan de hond met drie poten in zijn kamer al nauwelijks luchten, laat staan oma en opa. Wanneer oma met de beste bedoelingen een bord fruit brengt (goed voor de gezondheid, dat wel) wordt ze buitengeblaft met you fuckin' bitch !. En het is niet de hond die dit blafte. En opa, tja... dat is een bullshit artist. Ook Tate ontspoort en gaat in alle rust het tekstje inspreken in zijn dicteerapparaat waarbij hij het hoe en waarom verduidelijkt van het bezoekje dat hij daarnet bracht in de slaapkamer van 'grandma' en 'grandpa'. Het feit dat hij het mes had meegenomen waarmee hij even daarvoor nog een lekker stukje taart had afgesneden én de bloedspatjes op zijn gezicht zeggen nochtans al meer dan genoeg...

Als je tot hier bent gekomen en er nog niet van overtuigd bent dat Ken Park schokkend, confronterend, expliciet en ongecensureerd is, dan moet je je toch wel even laten nakijken. Wat je bij zo'n film niet zou verwachten is dat er een aantal interviews te zien zullen zijn. Men heeft het allemaal onderverdeeld in drie blokken, drie interview-sessies eigenlijk waarbij vooral de regisseurs aan het woord komen, maar ook Tiffany Limos die de rol van Peaches speelt in de film. Let vooral op de debuterende cameraman bij het eerste interview-blokje, belachelijk gewoon. Larry Clark zegt in de gesprekjes ondermeer dat het niet de bedoeling is om te shockeren en dat de mensen onder de 30 jaar het wel vatten (de interviews werden allicht afgenomen ter gelegenheid van het Filmfestival van Toronto) en de plus 30'ers dan weer niet. Voor onze categorie volgt dan een kleine verduidelijking over de film en blijkt die te gaan over het overleven van je familie. Verder heeft de regisseur het ook nog over het feit dat er een verschil is tussen gezonde en zelf-destructive seks en... (dit vonden we toch ook wel een goeie) dat de jongeren in de film seks gebruiken als communicatiemiddel. Alstublieft.