Mr. Incredible heeft een bijzonder druk leven. Er wordt hem nauwelijks enige ademruimte gegund, hij heeft geen tijd om te bekomen van de gedane inspanningen bij één of andere spectaculaire redding of heldhaftige tussenkomst of er biedt zich alweer een nieuwe noodsituatie aan. Een handje toesteken bij een politie-patrouille die in achtervolging is op een bende schietende criminelen, een poes die in een boom is geklauterd en niet meer naar beneden wil terug tot bij zijn bejaard baasje brengen, een overval verijdelen, vermijden dat een voertuig dat aan hoge snelheid afstormt op een breuk in de rails gaat neerstorten, je zegt het en Mijnheer Incredible komt op een gepast manier tussen.

Maar niet iedereen is even gelukkig met onze held in het blitse, rode pak. Het zal wel wat te maken hebben met de stelling This is America, you can sue anyone want wanneer iemand die van een flatgebouw springt als wanhoopsdaad door de nochtans drukbezette Mr. Incredible op het nippertje nog wordt gered, wordt de 'lifesaver' toch aangeklaagd. Ook de inzittenden van de bovengrondse metro stappen naar de rechtbank en onder druk van zoveel klachten gaat men alles bundelen in één grote rechtszaak. Vonnis: de held mag inpakken en wordt op non-actief gezet. Het zal wel een deel van de uitspraak of de gemaakte afspraken zijn maar vanaf nu moet Mr. Incredible zich terugtrekken en in de anonimiteit verdwijnen. Dat betekent geen straffe toeren meer uithalen en de felgekleurde plunje definitief opbergen in de kleerkast. De officiële term hiervoor: het fameuze 'Superhero Relocation Program'... Hetzelfde gaat trouwens op voor zijn echtgenote, mevrouw 'Elastigirl' (de naam verraadt haar belangrijkste eigenschap bij haar reddingswerk) en ook de twee kinderen Dash (een debuterende Spencer Fox) en Violet blijven beter ook hun uiterste best doen om niet op te vallen. En Jack-Jack, de jongste telg van de familie, die beschikt duidelijk niet over superkrachten dus het wordt voor deze familie allicht het einde van een spraakmakende generatie.

Mr. Incredible neemt dan maar een baantje bij een verzekeringsbedrijf. Advies geven aan klanten denk je dan maar de grote baas van deze onderneming legt zijn prioriteiten elders. Er steeds voor zorgen dat niet moet uitbetaald worden en geen contracten afsluiten die zouden kunnen geld kosten of schadevergoeding moet uitbetaald worden. Maar Mr. Inc. heeft het hart op de goede plaats en krijgt het door zijn andere aanpak regelmatig aan de stok met zijn baas.

Maar dan komt er toch een lichtpuntje in zijn leven. Thuis krijgt hij een geheime boodschap van iemand die een beroep wil doen op hem op basis van zijn vroeger geleverde heldendaden. Hij is dan wel niet langer in vorm maar probeert om zo snel mogelijk weer fit te geraken voor de klus. De enige moeilijkheid is dat hij 'Elastigirl' (Holly Hunter die voor het eerst in haar carrière een personage in een animatiefilm voorziet van haar stem) niet mag verklappen dat hij terug een opdracht heeft als vroeger dus hij maakt zijn vrouwtje wijs dat hij naar een congres moet voor de firma. Maar die komt het na verloop van tijd natuurlijk toch wel te weten, onder andere door een telefoontje met de kleermaakster Edna Mode (stem van regisseur Brad Bird!), ook voor haar een oude bekende...

Brad Bird bewijst met deze film dat hij tot veel meer in staat is dan wat voor het beëindigen van deze film in zijn filmografie stond vermeld. Dit is duidelijk een flinke trap hoger op de filmladder dan The Simpsons en The Iron Giant. Toen Bird het idee voor deze deze film in scenario-vorm aan het gieten/schrijven was, was hij zelf pas vader geworden. Het verklaart de belangrijke positie die de familie krijgt in deze film net als zaken als ouder worden en een goede vader (willen) zijn.

Zoals bij elke Pixar-film (Monsters Inc., Finding Nemo, Toy Story,...) heeft men oog voor detail en is men enkel met het allerbeste tevreden. Het haar van 'Elastigirl' bijvoorbeeld maar ook de haardos van de meeste andere personages zijn zo gedetailleerd dat je de haartjes bijna kunt tellen, niet zomaar een snel bruin of blond ingekleurd oppervlak dus. Het prachtige, lange, zwarte haar van Violet wordt door de makers dan ook gezien als één van de belangrijkste technische/CGI-realisaties in de film. Nooit eerder had iemand een dergelijk kapsel op zo'n overtuigende manier gebracht als nu. Het eindproduct is dus ook nu weer af, de manier waarop de makers spelen met dingen als vuur, water, licht, enz... is ook nu weer heel opmerkelijk. Maar los van wat men op technisch vlak heeft gerealiseerd, missen we toch wel de creatieve vondsten uit Finding Nemo.

De extra's dan. Brad Bird geeft persoonlijk een introductie aan deze dvd. In de 'Art Gallery' steken maar liefst meer dan 100 tekeningen van de film, onderverdeeld in verschillende categorieën. In 'The Making of' laat men zoals klassiek bij dit soort extra's de crew aan het woord die enkel lovende woorden heeft voor de filmmaker. Ook John Lasseter, toch een belangrijk man in de wereld van animatiefilms, heeft het hier over Brad Bird.

In 'More making of...' heeft de crew het over de (technische) problemen tijdens het maken van de film. Alles is hier opnieuw netjes ingedeeld, geluid, belichting, soundtrack, muziek, enz...
Een stukje waarbij nogmaals duidelijk wordt dat zelfs de beste regisseur goede medewerkers nodig heeft. De 'Incredi-blunders' tonen filmfragmenten waarbij men door aanpassingen grappige situaties/scènes heeft gecreëerd.
'Mr Incredible and Pals' is een animatie-filmpje dat de indruk geeft gemaakt te zijn in de jaren '60 (maar echt wel door Pixar hoor!). Als je het audio-commentaar aanzet kan je genieten van het gekibbel van twee mensen die zorgen voor de stemmetjes in de film. De NSA-files zijn wat tekst-pagina's over de superhelden.

Er werd heel wat aandacht besteed aan de verwijderde scènes. Er is er een zestal die telkens een vrij uitgebreide uitleg krijgen van Brad Bird, gevolgd door de volledige deleted scene, zij het dan in een niet-ingekleurde versie en zonder veel beweging.
Tot slot nog een tweetal extra animatiefilmpjes, het best wel grappige 'Jack-jack Attack' en het speelse 'Boundin' dat je kunt bekijken met commentaar van de maker Bud Luckey. In 'Who is...' legt John Lasseter kort uit wie Bud Luckey is en komt ook Luckey zelf aan het woord.
De extra's zijn dus best wel uitgebreid, verzorgd (bijna alles is ondertiteld) en redelijk interessant. Een geslaagde tweede disc met andere woorden.