Het portret van van Royen's moeder bij wie beginnende dementie is vastgesteld.  Een portret van zeer dichtbij waarbij Heleen de camera zelf bedient.  In een periode van ruim twee jaar volgt ze haar moeder in alledaagse situaties en in de tocht langs artsen, zorginstellingen en klinieken.  Moeilijke beslissingen over verhuizen, euthanasie en kostbare momenten van samenzijn wisselen elkaar af.  Een liefdevolle, herkenbare, pijnlijke en vaak bijzonder grappige ode aan het leven, met dank aan Heleens moeder, mevrouw Breed.