Händler der vier Jareszieten gaat over een man in zijn wezenlijke relatie met vijf vrouwen in z'n leven: zijn moeder die hem tot verder studeren gedwongen heeft, in plaats van hem een vak te laten leren (reden voor de man om zich bij het vreemdelingenlegioen aan te melden) - een niet onhartelijk hoertje dat hem later in zijn baan als politieman verleidt, wat hem die baan kost - een vrouw die zijn grote liefde is, maar die niet met een man wil trouwen die met een kar met fruit de straten doortrekt — zijn vrouw die een tekort aan vreugde in de huwelijkse staat op het gezicht staat geschreven — zijn zuster tenslotte, de enige die enigszins beseft wat haar broer aan een eenvoudige, natuurlijke tederheid nodig heeft om gelukkig te zijn, hoewel ook zij op een beslissend moment niet tot werkelijk begrip in staat is.
Fassbinder vertelt over de treurigheid waarmee de man zich aanpast. Hij wil solidair blijven met de vrouw met wie hij getrouwd is, maar raakt aan de drank, geeft zijn vrouw 'n keer een pak slaag, waardoor zij schreeuwend en gillend van hem af wil. Een hartinfarkt komt tussenbeide en drijft de vrouw in haar rol van verpleegster en verzorgster, inmiddels al een keer vreemd gaand met een voorbijganger. Haar opvatting over solidariteit is uitsluitend materieel gericht. Onder alle omstandigheden is berekening haar voornaamste drijfveer. Die vreemd gaande voorbijganger wordt later nog een tijd knecht bij de groenteman, wat tenslotte op een ruzie uitloopt. Daarna verschijnt een oude krijgsmakker ten tonele, wiens aanwezigheid de groenteman zijn laatste hoop op het herleven van zijn oude dromen voorspiegelt.
Het wil echter niet meer lukken. De groenteman begint zijn interesse in 't leven te verliezen. Hij is voortdurend afwezig in gedachten. Een keer zoekt hij zijn mooie 'grote liefde' op, die getrouwd is en nu wel met hem naar bed wil. Maar de groenteman ziet ook dat niet meer. Deze kleine spitsburger raakt hoe langer hoe meer klem. Een grammofoonplaat met een romantisch Italiaans gezongen liefdesliedje erop, voor hem zijn hele niet bereikte gelukswereld vertegenwoordigend, slaat hij aan diggelen. Zijn enige uitweg, als protest tegen zijn bestaan is weerom een hartaanval, die hij forceert met een enorme drinkpartij bij zijn vrienden in het café waar zijn vrouw en dochtertje en knecht bijzitten. De groenteman drinkt zich dood, omdat hij het leven zat is. Bij zijn begrafenis staat ook ergens op het kerkhof 'de grote liefde' met een bos grote rozen aldus het romantische beeld nog even invullend voor de man die het zelf niet meer kan.